۱-Kevin

انسان،دو را قرار دارد :یا باید معنویت را درک می‌کند و در جهت آن ،گام بر می‌دارد یا اینکه آن را انکار کند و آن را بر علیه خویش ،می‌داند . معنویت فراتر از ذهن و عقل است . معنویت روح و روان آدمی را در بر می‌گیرد . وقتی عملی معنوی انجام می شود ،با روح و روان فرد همراه است .منظور از مسائل معنوی ،تحجر ،خود میان بینی دینی و تعصبات مذهبی نیست. دین ،معنویات را مخاطب قرار می‌دهد . با این وجود در امور دنیوی هم، می توان به معنویت توجه داشت . همه ی افراد دارای بعد معنوی هستند ،اما این بعد و اولیه انتقال آن ،از شخصی به شخص دیگر ،متفاوت است. به هر حال همه ی افراد در مرحله ی از زندگی ،به نوعی از خود آگاهی و اشراف به خویشتن می‌رسند که آن ها را به عالی ترین مرحله ی حیات ،یعنی معنویت هدایت می‌کند .گاه رسیدن به معنویت ،مستلزم تحمل وقایع دردناک است . بیداری بعد معنوی انسان ،همواره منادی آینده ای درخشان تر است و این را می توان در داستان زندگی بزرگان دین و علم مشاهده کرد . همه ی افراد می‌توانند برای افزودن حس معنویت به زندگی شان ،قدم هایی بردارند . این قدم ها ،ممکن است قدم های بزرگی نباشد اما نتیجه ی آن ،ایجاد توازن و هماهنگی در تمام جنبه‌های زندگی است .

۲-۲-۱-۱-۷-صمیمیت زیبا شناختی :

صمیمیت زیبایی شناختی شامل تمایل به در میان گذاشتن احساسات ،افکار ،عقاید ،انتظارات و تجاربی با همسر است که از نظر شخصی محرک ،شادی بخش و الهام بخش اند .شگفتی های طبیعت و جهان اساس این صمیمیت را تشکیل می‌دهد . موسیقی ،شعر ،ادبیات ،نقاشی ،معماری و همه اشکال هنری می‌تواند به عنوان یک وسیله زیبا شناختی در نظر گرفته شود . در صمیمیت زیبا شناختی ،زیبایی این تجارب به خاطر خودشان در میان گذاشته می شود .

۲-۲-۱-۱-۸-صمیمیت تفریحی و اجتماعی :

صمیمیت تفریح و اجتماعی به معنای انجام فعالیت ها و تجارب لذت بخش مشترک و مفرح با همسر است . صمیمیت اجتماعی و تفریحی شامل فعالیت ها و تجاربی مانند گفتن جوک ، لطیفه و داستان های خنده دار ، در میان گذاشتن تجارب روزانه ، صحبت از فعالیت های روزمره ، خوردن غذا و نوشیدنی با همسر ، ورزش و بازی ، سرگرمی ، باغبانی ، گذراندن تعطیلات و کار هایی از این قبیل است .

۲-۲-۱-۱-۹-صمیمیت در گذراندن وقت یا صمیمیت زمانی :

صمیمیت زمانی ( فعلی یا آنی ) مقدارزمانی است که فرد می‌خواهد روزانه در فعالیت های صمیمانه با همسر صرف می‌کند . طبیعی است مقدار زمانی را که هر فرد برای احساس صمیمیت صرف می‌کند از یک فرد به فرد دیگر متفاوت است . همچنین نوع فعالیت هایی که هر فرد دوست دارد که انجام دهد تا احساس صمیمیت با همسرش نماید از یک فرد تا فرد دیگر متفاوت است . برای برخی افراد ۱۵ تا ۲۰ دقیقه در هر روز ممکن است مناسب باشد و برای برخی ۲ تا ۳ ساعت در روز ممکن است کافی نباشد . ‌بنابرین‏ اگر دو نفر در شدت صمیمیت با هم متفاوت باشند . کمتر از صمیمیت رابطه شان احساس رضایت می‌کنند .(با گاروزی ،۱۳۸۵،ترجمه آتش پور واعتمادی )

مسائل مربوط به زمان همواره در مرکز زندگی زناشویی قرار دارد . چنانچه روابط خود با همسرتان را بررسی کنید ، متوجه خواهید شد که اغلب روابط شما ، به نوعی به زمان مربوط می شود ، و لازم است در این زمینه به موارد زیر توجه نمود :

-مقدار زمان : مقدار زمانی که با یکدیگر می گذرانید مقدار زمانی که می خواهید تنها باشید . مقدار زمانی که با یکدیگر تماس دارید .

-فراموش کردن زمان : زمان ، مناسبت ها ، جلسات مهم ، خبر ندادن چیزی مهم و مختل شدن برنامه های آینده ، زمان تولد ، سالگرد ازدواج و مناسبت های خاص .

-مقدم نشمردن زمان : دیر کردن ، پشت گوش انداختن ، مهم نشمردن رویدادی که برای همسرتان مهم است .

-برنامه ریزی و مدیریت زمان : به تعویق انداختن برنامه ریزی می‌کند . خانم ها به آن وابسته اند و آن را محترم و مقدس می شمارند . در حقیقت رابطه با زمان ، بخشی از ماهیت و هویت زن و در ساختار زیستی آن ها برنامه ریزی شده است .

علاوه بر نه بعد صمیمیت مطرح شده توسط باگاروزی می توان صمیمیت ارتباطی را نیز ‌به این ابعاد اضافه کرد

۲-۲-۱-۱-۱۰-صمیمیت ارتباطی:

ایجاد رابطه ای توام با احترام و تعهد و عواطف مثبت است به طوری که هر کدام از زوجین در این ارتباط احساس با ارزش بودن ، مورد توجه و مورد احترام بودن کنند .

۲-۲-۱-۲-جنسیت و صمیمیت:

ارتباط صمیمانه توسط مردها و زن‌ها معمولاً به صورت‌های متفاوتی تجربه می‌شود و این به‌علت نوع تربیت هر یک برای سازگار شدن با نقش‌های متفاوتشان در اجتماع است. مردها معمولاً طوری تربیت می‌شوند که نان‌آور باشند و زن‌ها طوری بار می‌آیند که بتوانند توانایی‌های خود برای حفظ جنبه‌های عاطفی از زندگی خانوادگی را پرورش دهند. برخی از رفتارهای بین‌فردی که مردان ممکن است در خلال اجتماعی شدن یاد بگیرند، ‌به این‌صورت دسته‌بندی شده است: رقابت‌جوئی، جسارت، خودمختاری، اعتماد به‌نفس، کمک به دیگران و تمایل برای بیان نکردن احساسات صمیمانه، این رفتارها ‌در مورد زنان ‌به این‌صورت است: رسیدگی به دیگری، ابراز کلامی هیجان و محبت کردن. در نتیجه مردها ممکن است صمیمیت را از طریق فعالیت‌های مشترک با دیگری تجربه کنند و زنان از طریق خودافشاگری‌های کلامی و عاطفه مشترک. از این‌رو مردها ممکن است ارزش بیشتری برای فعالیت‌های مشترک قائل باشند. چون وسیله‌ای برای تجربه کردن ارتباطی که آن‌ ها را به سوی صمیمیت روان‌شناختی سوق می‌دهد. در حالی که زنان ممکن است ارزش بالاتری را برای افکار و احساسات مشترک خود با دیگری در نظر بگیرند.