دوم-منافع عمومی

بر اساس یک تعریف پیشنهادی منافع عمومی منافع درازمدت و باثبات اعضای یک جامعه است که گاهی با منافع آنی و شخصی افراد در تعارض بوده و برای تامین آن دولت یا اشخاص خصوصی^[۸۲] می‌توانند به امتیازات ویژه که به امتیازات قدرت عمومی یا امتیازات حاکمیتی معروف اند متوسل شد.^[۸۳]

در مقام معارضه مصالح و منافع عموم بر منافع خصوصی افراد متقدم است و این امر در ماهیت حقوق و اختلاف قواعد آن از عوامل اصلی شمرده می‌شود،بدین جهت است که حقوق ‌دانان معتقدند که منافع عمومی و منافع خصوصی را نمی توان با یک محک و ترازو سنجید.^[۸۴] روشن است که مصالح عمومی از مفاهیم نسبی است و با توجه به شرایط زمانی و مکانی و اوضاع و احوال خاص هر جامعه متفاوت می‌باشد. برخلاف آنچه بعضی تصور می‌کنند که منافع اکثریت عددی مردم منافع عمومی است،^[۸۵] باید گفت محاسبه نفع عمومی محاسبه عددی نیست، محاسبه هندسی و اخلاقی است. پس باید پذیرفت نفع عموم به معنی نفع برتر است نه نفع اکثریت. برای تمیز مفهوم نفع عمومی معیار قاطعی وجود ندارد و آخرین چاره در این است که قانون معیار تمیز قرار گیرد. دابن ^[۸۶] استاد بلژیکی حقوق و از پیروان مکتب تحققی معتقد است نفع عمومی عبارت است از مصلحت مجموع کسانی است که به وسیله آن ها اجتماع سیاسی به وجود می‌آید.^[۸۷] مفهوم مصلحت و منافع عمومی بیش از هر چیز یک مفهوم سیاسی است نه علمی، و نتیجه عملی رفتار دولت تعیین می‌کند که تا چه اندازه سیاست انتخاب شده با مصلحت واقعی منطبق است؛ بر همین اساس مصلحت عمومی عبارت از خواسته‌ها و نیازها و ادعاهای مربوط به زندگی در اجتماع سازمان یافته سیاسی است و به نام همین سازمان سیاسی اظهار و مطالبه می‌شود.^[۸۸]

سوم-موارد مبهم (مواردی که تشخیص دشوار می شود)

عدالت و امنیت اجتماعی،امنیت عمومی،سیاسی،اخلاقی و اجتماعی ،پیشرفت و توسعه از جمله شاخص های لازم برای تامین منافع عمومی در یک جامعه می‌باشند.

در این میان تامین عدالت،امنیت،پیشرفت اجتماعی،مهمترین پایه های نفع و مصلحت عمومی در هر جامعه هستند.هر عمل یا اقدامی خواه توسط اشخاص خصوصی یا دولت و اشخاص عمومی به یکی از این سه رکن لطمه وارد آورد مخالف نفع عمومی تلقی می شود.حقوق باید برای تامین منافع عمومی در اندیشه تامین عدالت،امنیت و پیشرفت باشد و در مواردی که میان سه عنصر تعارض یا ابهام پیش آید به نحو مناسبی آن ها را هماهنگ سازد.در واقع نسبی بودن این مفاهیم در یک جامعه می‌تواند بین آن ها تعارض و ناهماهنگی به وجود آورد و مسئله ای در زمره موضوعات مرتبط با منافع عمومی یا منافع خصوصی افراد تلقی گردد.شاید بهترین شاخص برای تعیین این مفاهیم نسبی قانون و سیاست‌های تعیین شده از جانب حکام یک کشور باشد.در غیر این صورت اختلاف عقاید و آرای حداقل در مکاتب مختلف فکری می‌تواند به بحثها و مجادلات زیادی دامن زند.

نفع عمومی از آن جا که نشان دهنده نفع گروه زیادی از افراد است بر نفع خصوصی که بیانگر نفع یک یا چند نفر معدود است مقدم می‌باشد.در حقیقت فلسفه تقدیم منافع عمومی بر منافع خصوصی آن نیست که چون هدف اساسی حقوق تامین سعادت اجتماعی است لاجرم منافع عمومی بر منافع خصوصی مقدم می شود،بلکه علت تقدیم منافع عمومی تنها این است که در مقام تعارض نفع یک فرد با نفع گروه بی تردید عقل و منطق حکم می‌کند که نفع گروه مقدم بر نفع فرد است.^[۸۹]شاید بر همین مبنا طرفداران مکتب اصالت فرد در عین تأکید بر نفع افراد نتوانسته اند تقدم منافع عمومی بر منافع خصوصی را انکار کنند .روسو در این زمینه تأکید می‌کند که سلب آزادی اشخاص توسط حاکمیت تنها باید به خاطر نفع عمومی باشد و یکی از اوصاف قانون این است که کلی و مجرد از خصوصیت های فردی باشد.^[۹۰]

فصل دوم-آثار اصل برائت

در این فصل به طور کلی به آثار اصل برائت پرداخته ایم.آثار اصل برائت در سه مرحله کشف جرم،تحقیقات مقدماتی و نهایتاً در مرحله داردرسی مورد بررسی قرار گرفته اند.در مرحله کشف جرم تفهیم اتهام،اعلام حق سکوت و حق داشتن وکیل.در مرحله دوم یعنی در تحقیقات مقدماتی مواردی مانند منع اجبار به اقرار علیه خود،حق برخورداری از مترجم و … و در مرحله سوم یعنی مرحله رسیدگی بی طرف بودن،علنی بودن ،استقلال و موارد دیگر رسیدگی عادلانه مورد توجه قرار گرفته اند.

مبحث اول-آثار اصل برائت در مرحله کشف جرم

تحقیق و رسیدگی درباره یک جرم مستلزم کشف آن است و برای کشف جرم ‌ممکن‌است افرادی تحت نظر قرار گیرند، مورد بازرسی واقع شوند واز نظر هویت کنترل شوند. یکی از آثار اصل برائت این است که افراد تا زمان اثبات جرمشان در یک دادگاه صالح، بی گناه بوده و بایستی همانند اشخاص و شهروندان بی گناه تا زمان اثبات مورد رفتار واقع شوند و لذا توقیف ، بازرسی و کنترل هویت اشخاص مغایر با اصل برائت بوده و بایستی تابع تشریفات خاصی گردد.

پیشوای اول شیعیان حضرت علی (ع) در فرمان معروف خود به مالک اشتر زمانی که وی را به فروانروایی مصر منصوب می‌کند از جمله چنین می فرماید:

«هرگز از اسرار محرمانه رعیت آنچه را که مربوط به مصالح کشور نیست دخالت مده و بر کشف راز مردم حریص مباش زیرا وظیفه تو حفظ قوانین و انتظام مسائل معاشرت در میان ملت است تا آن حدود که آشکار باشد.ای آنکه از خداوند از راز پوزش طمع داری پرده از راز اسرارت فرو نیندازد پرده از اسرار مردم فرو نینداز.فرماندار همچون رییس خانواده ای است که عیوب اعضای خانواده را باید برای خود نقیصه و عیب بداند،پس آنچنان که نقایص خود را می پوشانی نقایص دیگران را نیز بپوشان.این فرمان یکی از مهمترین متون راجع به حقوق عمومی اسلام است در نزد شیعیان محسوب می شود،به طرز شگفت آوری برای حفظ اسرار شهروندان از سوی دولت تأکید و اصرار دارد.^[۹۱]

نکته دیگری که از دقت در متن مذکور دریافته می شود آن است که بر خلاف آنچه انتظار می رود امر به پالودن کل اجتماع و همه زوایای پیدا و پنهان آن از گناه و عیب و ناپاکی به هر قیمتی داده نمی شود.گویی وجود تخلف را در اجزای اجتماع حتی در جامعه اسلامی طبیعی و بدیهی می شمرد.ولی فروانروا را از دخالت در امور پنهانی و کشف اسرار بر حذر می‌دارد.با نگاهی آرمان گرایانه همه افراد را منزه و وارسته نمی بیند بلکه بنا را بر متوسط بدون آدمیان می‌گذارد.سهل است خود حاکم نیز بنا به ماهیت انسانی خویش علی رغم در اختیار داشتن قوای انتظامی و قضایی و اطلاعاتی وبهره مندی از امکانات فراوان باز انسان و جایز الخطاست.

اگر آن شرکت در تجارت موفق و مثبت عمل کند در زمان‌های معین سود خود را دریافت می‌دارید و اگر بالعکس آن شرکت موفق عمل ننماید ارزش سهام شما پایین خواهد آمد و شما بخش و یا تمام وجه خود را از دست خواهید داد.

اوراق قرضه : ^[۱۷]

زمانی که شما اوراق قرضه خریداری می‌کنید در واقع شما پول خود را به یک شرکت و یا مؤسسه‌ دولتی و یا خود دولت برای مدت زمان معین که ترم نامیده میجشود قرض می‌دهید. گواهینامه اوراق قرضه پرداخت سود معین و ثابت توسط شخص و عضو صادرکننده را در مدت زمان معین تعهد می‌کند. مدت زمان این اوراق بین چند ماه تا چند سال می‌تواند متغیر باشد. اوراق قرضه در قیاس با سهام سرمایهجگذاری مطمئن تری محسوب می‌گردد. زیرا دارندگان اوراق قرضه نسبت به سهام‌داران در صورت ورشکستگی صادرکننده اوراق زودتر به پول خود می‌رسند.اگر چه فروش اوراق قرضه پیش از موعد مقرر جریمه ای به همراه ندارد اما ارزش اوراق قرضه منوط به نوسان نرخ سود آن خواهد بود.

تعدادی از اوراق قرضه بدین نام است:

اوراق قرضه پس انداز :^[۱۸]

اوراق قرضه با کوپن:^[۱۹]

سند بهادار کوتاه مدت دوستی^[۲۰] :اوراق قرضه ای که سود آن در انقضای مدت یکجا پرداخت می‌شود.

پرداخت سود به صورت زمان بندی شده نیست و کل سود در پایان انقضای مدت یکجا پرداخت می‌گردد. این اوراق به صورت تخفیفی خریداری شده و ارزش آن در زمان سررسید برابر با همان ارزش اسمی خواهد بود.

اوراق قرضه شهرداری^[۲۱]:

توسط دولت فروخته می شود و معاف از مالیات است. بدین معنا که شما بابت سودی که دریافت کنید مالیات نخواهید پرداخت.

اوراق قرضه تضمین شده^[۲۲]:

اوراق قرضه تضمین شده ریسک سرمایه گذاری بسیار پایینی دارد اما میزان سود پرداختی آن ها نیز کمتر است.

اوراق قرضه قابل تبدیل^[۲۳]:

اوراق قرضه قابل تبدیل را می توان به سهام تبدیل نمود.

اوراق قرضه پربهره و کم اعتبار^[۲۴] :

این اوراق توسط کمپانی‌های با اعتبار محدود صادر شده و درصد ریسک سرمایه گذاری بسیار بالایی دارند.

شرکت‌های تعاونی سرمایه‌گذاری در سهام و اوراق قرضه ^[۲۵] :

این شرکت ها عموماً مجموعه ای از سرمایه‌گذاری های مشترک توسط گروهی از سرمایه‌گذاران است. مدیر این شرکت ها وجوه شما را در اوراق قرضه و سهام بازار پول و یا ترکیبی از آن ها سرمایه گذاری کرده و بهترین زمان خرید و فروش آن ها را اعلام می‌کند. با سرمایه‌گذاری مشترک با دیگر سرمایه‌گذاران در این شرکت‌ها شما قادر خواهید بود تا زمینه سرمایه‌گذاری و فعالیت خود را در طیف وسیع‌تری انجام دهید که ریسک سرمایه‌گذاری را کمتر می‌سازید. اما این شرکت ها حق الزحمه دریافت نموده و شما بابت سود خود می بایست مالیات بر درآمد بپردازید.

به نظر کارشناسان اقتصادی، سرمایه‌گذاری خارجی ازمهمترین پدیده‌های اقتصادی سده حاضر است . پس از دهه ۱۹۸۰ این پدیده جهانی از رشد بسیار بالایی برخوردار بوده و به گونه‌ای که نرخ رشد آن از نرخ رشد دیگر شاخص های اقتصادی مانند صادرات، ‌تجارت، تولید ناخالص ملی بیشتر بوده است . بر پایه گزارش های سالانه سازمان ملل متحد، مقدار سرمایه‌گذاری‌های مستقیم خارجی از سال ۱۹۸۳ تا ۱۹۹۰ دارای میانگین نرخ رشد سالانه بالغ بر ۲۹ درصد است که نزدیک به سه برابر رشد سالانه صادرات جهانی در این مدت بوده است.

۲-۳- تعریف سرمایه‌گذاری خارجی

فرهنگ لغت حقوق بین الملل؛ سرمایه‌گذاری خارجی را اینگونه تعریف ‌کرده‌است : انتقال وجوه یا مواد از یک کشور ( کشور صادر کننده ) به کشور دیگر ( کشور میزبان )، جهت استفاده از تأسیسات یک بنگاه اقتصادی در کشور اخیر، ‌در برابر مشارکت مستقیم یا غیر مستقیم در سود آن بنگاه، ‌چگونگی بهره‌گیری از این وجه در اداره یک بنگاه اقتصادی، وجه تمایز سرمایه‌گذاری خارجی از « تجارت خارجی» محسوب می‌شود.

۲-۴- شیوه های سرمایه‌گذاری خارجی

تقسیم بندی نوع سرمایه‌گذاری،از جهات گوناگون امکان پذیراست. ساده ترین گونه، ‌انتساب به زمینه‌های فعالیت سرمایه‌گذاری است.مانند سرمایه‌گذاری تولیدی، بازرگانی، ‌اعتباری، صرافی ( ارزی ) و غیره. اما اصولا” سرمایه‌گذاری را در دو دسته کلی قرار می‌دهند ؛

« سرمایه گذاری عمومی» و « سرمایه گذاری خصوصی»

الف ) سرمایه‌گذاری عمومی خارجی:

به آن نوع سرمایه‌گذاری، ‌که توسط دولت ها به مفهوم خاص و یا توسط سازمان‌های بین الملی صورت می‌گیرد، سرمایه‌گذاری عمومی گفته می‌شود، برخی طرحهای توسعه و یا فعالیت‌های بازرگانی که به حیات اقتصادی یک کشور بستگی داده توسط دولت سرمایه‌گذاری می‌شود.

ب ) سرمایه‌گذاری خصوصی خارجی:

سرمایه خصوصی، یک منبع مهم برای سرمایه گذاری خارجی محسوب می‌شود . در کشورهای صنعتی غربی، سرمایه خصوصی بخش مهمی از سرمایه‌گذاریهای صورت گرفته در خارج ‌از کشور را تشکیل می‌دهد. در کشورهای در حال توسعه نیز، نیاز فوری به جریان رو به تزاید سرمایه خصوصی وجود دارد. هدف اصلی اشخاص یا شرکت‌های خصوصی از سرمایه‌گذاری در خارج تحصیل سود است. همین عنصر کسب منفعت، سرمایه‌گذاری خارجی را از سایر موارد تامین مالی خارجی جدا می‌سازد.

۲-۵-انواع سرمایه‌گذاری خارجی

الف ) سرمایه‌گذاری مستقیم خارجی:^[۲۶]

سرمایه را اقتصاددانان به جیوه تشبیه می‌کنند که لغزان است و با کوچک‌ترین تکانی جابجا می شودیا آن را پرنده‌ای می‌پندارند که با کوچک‌ترین صدای پایی می‌پرد و زودتر از آدمی از معرکه می‌گریزد . این « پرنده گریزپا » امروزه سهم مهمی در اقتصاد کشورهای جهان دارد، ‌به اقصی نقاط دنیا مهاجرت می‌کند و گاه گفته می‌شود که سرمایه (( وطن )) نمی‌شناسد. سرمایه گذاری مستقیم خارجی به گونه رائج آن به شکل سرمایه گذاری در تولید، ساخت کالا و استخراج مواد خام انجام می‌شود و کشور‌ها برای پر کردن شکاف بین پس انداز ملی و سرمایه‌گذاری، دستیابی به دانش فنی و زدودن تنگناهای ارزی از آن استقبال می‌کنند.

سازمان تجارت جهانی^[۲۷] سرمایه‌گذاری مستقیم خارجی رابه این صورت تعریف می‌کند: « زمانی که یک سرمایه گذار ساکن در یک کشور ( کشور مبدأ) دارایی یی را در کشور دیگری ( کشور میزبان ) به قصد مدیریت آن دارایی خریداری می‌کند. سرمایه‌گذاری مستقیم خارجی^[۲۸] اتفاق می افتد »

ب : سرمایه‌گذاری خارجی در سبد مالی یا سرمایه‌گذاری غیر مستقیم:

سرمایه گذاری خارجی در سبد مالی تمام سرمایه‌گذاریهای یک شخصیت حقوقی مقیم در یک کشور،‌در اوراق قرضه یک بنگاه مقیم در کشور دیگر را در بر می‌گیرد . این بنگاه در درجه نخست در پی جمع‌ آوری سرمایه مورد نیاز خود است و لازم نیست که سود قابل توجه و پایداری به سرمایه گذار بر‌گرداند .همه سرمایه‌گذاریها در زمینه اوراق مشارکت و سفته نوع غیر مستقیم سرمایه‌گذاری محسوب می‌شود.

۲-۶-تاریخچه سرمایه گذاری خارجی

▪ امر هتلداری و گردش صحیح آن برپایه هشت اصل مهم و معتبر استوار است:

ـ سرمایه؛

ـ محل هتل و شرایط آن؛

ـ ساختمان؛

ـ انتخاب مدیر؛

ـ نیرو ی انسانی (پرسنل)؛

ـ تجهیزات هتل؛

ـ سیستم و گردش کار؛

ـ خدمات. (شریف­زاده و همکاران،۱۳۸۲)

‌در مورد هریک از اصول هشتگانه، شرح لازم داده شده است، در این مبحث مسأله خدمات مطرح است. گرچه برخی از اصول هشتگانه وجه اشتراک نزدیکی با هم دارند با این وجود، بحث ما ادامه شرح اصل خدمات است که در سرنوشت هتل وکیفیت آتی هتل و سود و زیان مالی آن تأثیر بسزایی دارد. موقعی می توان به آتیه امید بخش هتل امیدوار بود که کلیه امور و اصول ذکر شده زیر نظر مدیر دلسوز، کارآزموده، مجرّب، مدّبر با همکاری صمیمانه کلیه پرسنل هتل و مشاورت با اهل نظر ادراه شود، به نحوی که در درجه اول مسافران، از خدمات هتل به طور کامل و شایسته استفاه نمایند. اگر قدری دقت و تأمّل کنیم پی می بریم که میهمان یا مسافری که به هتل مراجعه می‌کند، دارای حالات و مقاصد مختلف و گوناگون می‌باشد. یا برای گردش و سیر وسیاحت مسافرت نموده، یا تجارت و کسب و کاری دارد که وسایلی خریداری و مراجعت نماید، یا به مناسبت شغل و حرفه خود مدتی در هتل اقامت می گزیند، یا بیماری بوده که می‌خواهد دوره نقاهت خود را بگذراند، یا اعصاب خود را معالجه و تقویت کند و نیاز به آرامش و استراحت و غذای مطبوع و سالم دارد و ممکن است یک نقص کوچک یا حرکت نابجا او را ناراحت نماید. خلاصه، انتظارهمه میهمانان از خدمات هتل این است که از جمیع جهات رفاهیت آنان فراهم شود، روی این اصل ، بر عهده مدیر است که وسایلی ایجاد کند و محیطی به وجود آورد که تمام میهمانان از امکانات و خدمات هتل به نحو مطلوب برخوردار شوند. (عالمی،۱۳۸۷)

میهمان یک اتاق ممکن است از یک نقص جزئی از قبیل: نبودن لامپ برق، نداشتن توری پنجره، وجود چند پشه و مگس ‌در اتاق، گرفتگی فاضلاب حمام و دستشویی و توالت، گرد و خاک روی میز، خوب باز وبسته نشدن در و پنجره، بلند صحبت کردن اتاقدارها و نظافتچی­ها، نبودن صابون و حوله، برخورد نامتعادل پرسنل، کارنکردن دستگاه تهویه، خراب بودن تلفن و عدم امکان مکالمه تلفنی، بی اعتنایی به میهمانان،به موقع نرسیدن لباسهایی که به لباسشویی داده ، رنجیده و ناراحت شود. گرچه هر یک از موارد یاد شده بسیار جزئی و شاید قابل اغماض باشد، اما نباید به مشتری مجال داد که مکدّر و آزرده خاطر شود. بهتر این است که پرسنل، خود از این نوع نقصها به موقع آگاه شوند و قبل از این که کار به تذکر یا تکرار و تشدد برسد، درصدد رفع نقص یا عیب و تلافی کمبود وسایل مورد نظر برآیند. لزوم بررسی این نکته های کوچک، در عنوان مدیریت نهفته است که با همه کم اهمیّتّی می‌تواند برای هتل، وسیله جلب مشتری یا موجب پراکندگی مشتریان باشد.موضوع نظارت مدیریت در خدمات هتل، به قدری وسیع و پردامنه است که آنچه که گفته شده مجملی است. (عالمی،۱۳۸۷)

تجهیزات هتل

وقتی که ساختمان هتل از هر جهت به اتمام رسید و بخش‌ها وقسمتهای مختلف آن مشخص گردید، موضوع تهیه وسایل، جز برنامه کار قرار می‌گیرد. هر بخشی ‌بر مبنای‌ احتیاج خود، نیاز به وسایلی دارد. صورت این لوازم باید قبلاً با نظر وصلاح دید مسئول بخش ‌و مشورت با اهل فن، با دقت تهیه وسپس به انتخاب اجناس و خرید آن اقدام شود. (شریف­زاده و همکاران،۱۳۸۲)

شکی نیست که سعی خواهند نمود وسایل مورد نیاز از بهترین و مرغوبترین و قابل استفاده ترین نوع خود خریداری گردد. اما تنها خرید وسایل از انواع مرغوب و عالی برای امرهتلداری کافی نیست، بلکه مهمتر از آن این است که لوازم خریداری شده چگونه و به چه شکل و نقشه و کیفیتی نصب یا کار گذاشته شود. یعنی تعیین محل اشیاء مورد استفاده نیز از اهّم مسایل است. (شریف­زاده و همکاران،۱۳۸۲)

همچنین رنگ آمیزی و دکور هر قسمتی در خور توجه و اهمیت است. دکوراسیون اتاقها، رستوران، رسپشن، لابی ، سالن جشنها و مجالس و تزئینات آن ها هرکدام در نوع خود نیاز به تجربه، ذوق، سلیقه و تخصص دارد. مهارت‌ها و دقایق ظریف هنری و تخصصی باید در آن به کار رود، زیرا علاوه بر زیبابی ظاهر و دوام لازم ، کارایی وسایل و تجهیزات نیز باید مورد توجه قرار گیرد.

تهیه، آماده ساختن و استفاده از وسایل مورد نظر، کار افراد عادی نیست و بی مطالعه و اندیشه و بررسی کامل نمی توان از وسایل خریداری شده بهره کافی حاصل کرد و نتیجه مطلوبی به دست آورد .تعداد اشیاء و اجناس و لوازم هر قسمتی دقیقا باید برآورد شود تا در حد لازم و مورد احتیاج و احتیاطا با تعدادی اضافی خریداری و تهیه گردد. (شریف­زاده و همکاران،۱۳۸۲)

ترتیب قرار دادن و نصب وسایل قبلاً باید مورد مطالعه قرار گیرد تا هر چیزی در جای خود مستقر شود . به طور مثال، فرهای آشپزخانه یا دستگاه های ظرفشویی در کدام قسمت آشپزخانه و به چه ترتیبی گذاشته شود تا کارایی بیشتری داشته باشد و موانعی در سرعت کار ایجاد نگردد و موجبات رکود و کندی و اتلاف وقت فراهم نشود. در یک هتل بزرگ چنانچه ‌به این نکات به ظاهر ساده توجه کامل نشود ، به زیان و ضایعات کلی خواهد شد و فرصت‌های زیادی را به هدر خواهد داد . (عالمی،۱۳۸۷)

طرز چیدن میز و صندلیهای رستوران، سالن جشنها و میهمانیها چگونه باید انجام شود تا امر پذیرایی با سهولت لازم عملی گردد و مزاحمتی به وجود نیاید و دست و پا گیر نباشد. قفسه بندی انبارها متناسب با تعداد یا مقدار و اندازه اجناس و وسایلی که در آن ها قرار خواهد گرفت پیش‌بینی شود . (کیماسی، ۱۳۸۳)

نصب ماشین‌های لباسشویی و ترتیب کار آن ها نیاز به دقت و تخصص کافی دارد ، البته برای هر یک از مسائل مورد بحث تحت عناوین مربوط به خود ، ‌شرح‌هایی داده شده و راهنمایی‌های لازم به عمل آمده است . (گلشن،۱۳۹۰)

منظور کلی این است که امر تجهیزات هتل، نصب و آماده نمودن آن ها باید به نحوی انجام پذیرد که حداکثر استفاده از حیث راندمان و سهولت و سرعت و نظم کار به دست آید و پس از شروع کار بر اثر غفلت ها و ندانم کاری و بی دقتیها ی اولیه، نیاز به جابجایی و تغییرات بعدی و سرگردانی پرسنل نباشد. اگر این کارها که از اصول اساسی محسوب می شود از روی نقشه و برنامه ریزی دقیق و حساب شده به عمل نیاید ، گرفتاری مداومی در پی خواهد داشت و تحمل زیان‌های مالی و تضییع اوقات پرسنل به هر شکل و هر اندازه که باشد تلخ است و هتلداران از زحمت و دردسر بی نظمیها درامان نخواهند بود. (گلشن،۱۳۹۰)

▪ در موقع خرید لوازم و اثاثیه هتل رعایت این نکات ضروری است:

کارآفرینی فرآیندی است که منجر به ایجاد رضایت­مندی و یا تقاضای جدید می­ شود، در واقع کارآفرینی از راه تشکیل مجموعه­­ای منحصر به فرد از منابع به منظور بهره­ گیری از فرصت­ها ‌می‌باشد (کوراتکو و هادجت، ۲۰۰۱).

تیمونز^[۳] کارآفرینی را توانایی خلق و ساخت چیزی ارزشمند از هیچ چیز می­داند(کردنائیج، ۱۳۸۴). این مفهوم یعنی شروع، انجام، دستیابی و ایجاد یک شرکت یا سازمان.

کرزنر^[۴] بر لزوم کارآفرینی به منظور بهره ­برداری از فرصت­های کشف نشده تأکید می­­کند. از سوی دیگر شولتز^[۵] کارآفرینی را توانایی مقابله با عدم توازن می­نامد و نه توانایی پرداختن به ابهامات.

هایک^[۶] نظری مشابه کرزنر دارد و آن را نیروی پایدار می­شمارد که باعث می­ شود بازارها به توازن نزدیک­تر شوند و با هماهنگی بیشتری عمل نمایند. ریسک­پذیری نقطه ثقل مفهوم مایسز^[۷] از کارآفرینی است.

لینک و هربرت^[۸] در تلاش برای ارائه یک تعریف ترکیبی از کارآفرینی هستند که موضوعات مهم تاریخی در باب کارآفرین، همچون ریسک، ابهام، نوآوری، درک و تغییر را یکپارچه می­سازند. آنان کارآفرین را فردی می­دانند که متخصص پذیرفتن مسئولیت اتخاذ تصمیمات قانونی است که بر نوع و استفاده کالاها، منابع یا نهادها تاثیر می­ گذارد (کردنائیج، ۱۳۸۴).

پینکات^[۹] نقش کارآفرین را خلق نوآوری می­داند و نوآوری را یک نوع نابودی خلاق می­داند. نقش او در موضوع کارآفرینی آن است که با کمک واژه کارآفرین، نقش کارآفرینانه یک سازمان را از سازمان دیگر جدا کند.

ژان باتیست­سی^[۱۰] نیز کارآفرینی را مختص فردی می­داند که منابع اقتصادی را از یک حوزه دارای بهره ­وری پایین به حوزه دارای بهره ­وری و سود بالاتر منتقل می­ کند.

مفهوم کارآفرین

کارآفرینان افراد خلاق، برجسته و معمولا ماجراجویی هستند که می‌توانند بلادرنگ جامعه را در هم ریخته و پیشرفت را تقویت کنند. آن‌ ها افراد ریسک پذیری هستند که فرصت‌ها را تسخیر کرده و از منافع و روش‌های غیرمعمول استفاده می‌کنند.

کانتیلون کارآفرین را فردی معرفی می‌کند که محصولات را با قیمت معینی خریداری کرده و به قیمت نامعین به فروش می‌رساند، ‌بنابرین‏ ‌در مورد کسب و کار و استفاده از منابع تحت اقدامی که ریسک حساب شده‌ای دارد، تصمیم گیری می‌کند.آدام اسمیت کارآفرین را فردی می‌داند که مدیریت شکلی از سازمان را جهت مقاصد تجاری می‌پذیرد. ژان باتیست سیکارآفرین را فردی معرفی می‌کند که هنرها و مهارت‌های معینی جهت ایجاد مؤسسات اقتصادی جدید و بینش خاصی ‌در مورد نیازهای جامعه داشته و قادر به تامین این نیازها است.

منجر یک زنجیره عاملی از رویدادها را ارائه می‌کند و می‌گوید منابع صورت مستقیم جهت تامین نیاز انسان مورد استفاده قرار نمی‌گیرند و این تبدیل آن‌ ها به محصولات ارزشمند است که موجب تامین نیاز می‌شود.

شومپیتر کارآفرینی را نیروی «تخریب خلاق» می‌داند و می‌گوید کارآفرینی فرآیندی است که روش های انجام کارها را از طریق کشف راه های جدید و بهتر تخریب می‌کند.شومپیتر کارآفرینی را یک فرایند می‌داند و کارآفرین را فردی نوآور معرفی می‌کند که از این فرایند، جهت متلاشی کردن وضعیت کنونی از طریق ترکیب منابع و روش‌های جدید تجارت، استفاده می‌کند. «تغییر شکل دادن و یا به هم ریختن الگوی تولید می‌تواند از طریق نوآوری یا اغلب از طریق امکان استفاده از فناوری امتحان نشده برای تولید یک کالای جدید یا تولید یک کالای قدیمی با یک روش جدید، یا از طریق بهره برداری از یک منبع مواد اولیه جدید، یا محل فروش جدید برای محصولات باشد. کارآفرینی در تعریف اساسا شامل انجام کارهایی می‌شود که عموما در دوره های معمولی عملیات روزانه کسب و کار انجام نمی‌شود.»

این نکته توسط پیتر دراکر نیز بیان شده است. او نقش کارآفرینانه را جمع‌ آوری و استفاده از منابع می‌داند اما اظهار می‌کند که منابعی که منجر به ایجاد نتیجه می‌شود باید به فرصت‌ها اختصاص داده شوند نه به مسائل و مشکلات. از دیدگاه دراکر، کارآفرینی هنگامی اتفاق می‌افتد که منابع در جهت فرصت‌های پیشرفت به کار گرفته شوند نه در جهتی که ما را ‌از کارایی مدیریت مطمئن کند. این جهت دهی به منابع نقش کارآفرین را از نقش سنتی مدیریت متفاوت می‌کند.

دیوید سیلور یکی از سرمایه گذاران موفق کسب و کار و نویسنده، توضیح می‌دهد که کارآفرینان افرادی پرانرژی و از لحاظ فکری مستقل بوده که بینش و مأموریت‌ روشنی دارند. او تمایل دارد که بر مبنای این بینش، محصول یا خدمتی خلق کند که موجب بهبود زندگی میلیون‌ها نفر شود. در ضمن سیلور اظهار می‌کند که کارآفرینان به دلیل نارضایتی از سازمان هایی که در آن‌ ها کار می‌کرده‌اند، کسب و کار جدیدی را راه اندازی می‌کنند در حالی که از حرفه خود ناراضی نیستند.

آلبرت شاپیرو مطالعات مقایسه‌ای بین ملت ها، مردم و ‌گروه‌های اخلاقی انجام داده:افراد به دلیل قرار گرفتن در شرایطی که مجبور به امرار معاش می‌باشند کارآفرین می‌شوند. اوبیان می‌کند که چگونه بین بیکاری و افزایش کسب و کارهای جدید، یک همبستگی مثبتوجود دارد.

کلمه کارآفرین، احتمالا برای افرادی که یک ایده را می‌پرورانند، بر مبنای آن کسب و کاری را راه اندازی می‌کنند و به دنبال ابتکارات خود برای جامعه ارزش افزوده ایجاد می‌کنند، مناسب است. در حالی که افراد یا سازمان‌هایی را که درآمد جایگزین از طریق ترک شغل و راه اندازی یک مغازه یا کسب و کار خدماتی و سنتی به دست می‌آورند را می‌توان کاسبان نامید.

اقتصاد و شرایط جهانی تغییرات و مقتضیات خاص و جدیدی را در برابر شرکت‌ها و سازمان‌ها قرار می‌دهند و به اجبار آنان را به سمت و سوهای جدیدی راهنما می‌شوند که به طبع آن این سازمان‌ها برای بقا ناچار به واکنش و حتی سعی در عملکرد پیش بینانه در محیط، می‌کند. پیتر دراکر توسعه هایی را که موجب تغییر محیطها و بازار شده و به طبع آن فعالیت سازمان‌ها را در جهت کارآفرینی تحت تاثیر قرار می‌دهد در چهار گروه زیر دسته بندی می‌کند:

• • اول: تکامل علم و فناوری، استفاده از حرکت‌های کارآفرینی با بهره گرفتن از فناوری‌های بالا را گسترش داده است.

• • دوم: تکامل و تغییرات جمعیتی مثل، تقاضا برای تحصیلات بیشتر، خانواده های دوشغلی و روابط فردی بیشتر، بالا رفتن میانگین سن جمعیت و… موجب شده است تا نیازها و پروژه های جدید اقتصادی و تجاری تعریف و اجرا شود.

• • سوم: بازارهای سرمایه شرایط و مکانیزم‌های لازم برای کارآفرینی را فراهم آورده و ‌به این سمت متمایل شده اند.

• چهارم: صنایع و صاحبان کسب و کار کم و بیش فراگرفته اند که چگونه کارآفرینی را اداره کنند و از آن برای بقا و پیشرفت و پاسخ گویی به تغییرات محیطی استفاده کنند.

انواع کارآفرینی

1. 1. – همان، ص ۱۸٫ ↑

1. 1. – ناصر زاده، هوشنگ. اعلامیه های حقوق بشر. نشر مجد، ۱۳۷۲، ص ۴٫ ↑

1. 1. – Vienna Declaration and programme of Action (1993). ↑

1. 1. – سید محمد قاری سید فاطمی، پیشین، ص ۲۱٫ ↑

1. 1. – همان، ص ۲۴٫ ↑

1. 1. – سید فاطمی،سید محمد قاری .«دادگاه جدید اروپایی حقوق بشر»، مجله حقوقی ، دفتر خدمات حقوقی بین‌المللی، ج.ا.ا، شماره ۲۵،ص ۱۲۹٫ ↑

1. 1. – سید محمد قاری سید فاطمی، مجله حقوقی، شماره ۲۸، ص ۳۱٫ ↑

1. 1. – همان ، ص ۴۴٫ ↑

1. 1. – مهرپور، حسین. نظام بین ­المللی حقوق بشر، انتشارات اطلاعات، تهران، چاپ اول، ۱۳۷۷، ص ۵۹٫ ↑

1. 1. – ، پیشین، صص ۶۰ و ۶۱٫ ↑

1. 1. – همان، ص ۶۲٫ ↑

1. 1. – شریفیان، جمشید. راهبرد جمهوری اسلامی ایران در زمینه حقوق بشر در سازمان ملل متحد، مرکز چاپ و انتشارات وزارت امور خارجه، تهران، چاپ اول، ۱۳۸۰، ص ۱۱۸٫ ↑

1. 1. – همان، ص ۱۲۴٫ ↑

1. 1. -General Comment,1994,par.V. ↑

1. 1. – فضائلی ،مصطفی.« کنوانسیون و حق تحفظ»، دفتر مطالعات و تحقیقات زنان،شماره دوم،ص ۱٫ ↑

1. 1. – گزارش سال ۲۰۰۲ کمیسیون حقوق بین الملل ‌در مورد حق شرط بر معاهدات ↑

1. 1. – گروه پژوهش روابط بین ­المللی، پژوهشکده تحقیقات استراتژیک، سال دوم، شماره چهارم، سال ۱۳۸۷٫ ↑

   

1. 1. – کاترین، رجول،«حق شرط بر معاهدات و تفسیر کلی (۵۲) ۲۴کمیته حقوق بشر».ترجمه توکل حبیب­زاده، مجلۀ حقوقی، نشریه دفتر خدمات حقوقی بین ­المللی جمهوری اسلامی ایران، شماره ۳۲، ۱۳۸۴، ص ۱۰۲٫ ↑

1. 1. – گروه پژوهش روابط بین ­المللی،پیشین،ص ۱۳۷٫ ↑

1. 1. – کاترین رجول، پیشین، ص ۱۰۱٫ ↑

1. 1. – گروه پژوهش روابط بین ­المللی،پیشین،ص ۱۳۸٫ ↑

1. 1. – کارترین رجول،پیشین،ص ۱۰۴٫ ↑

1. 1. – گروه پژوهش روابط بین ­المللی،پیشین،ص ۱۳۸٫ ↑

1. 1. – کاترین رجول،پیشین،ص ۱۰۱ ↑

1. 1. – گروه پژوهش روابط بین ­المللی،پیشین،ص ۱۳۹٫ ↑

1. 1. – کاترین رجول،پیشین،ص ۱۱۰٫ ↑

1. 1. – همان،ص ۱۱۲٫ ↑

1. 1. – همان، ص ۱۱۲٫ ↑

1. 1. – همان،ص ۱۱۳٫ ↑

1. 1. – progressive Implemen tation ↑

1. 1. – prog ressive character ↑

1. 1. – D.McGoldrick, the Human Rights Committee (1991),p.273به نقل از کاترین رجول، پیشین، ص ۱۱۵ ↑

1. 1. – بند ۱ ماده ۲ میثاق بین‌المللی حقوق اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی. ↑

1. 1. – Sweeping reservation ↑

1. 1. – surgical approach ↑

1. 1. – Categories of reservation ↑

1. 1. – منظور از مقررات قابل نقض مقرراتی هستند که در زمان اضطرار و ضرورت داخلی می توان اجرای آن ها را به طور موقت تعلیق نمود.(Derogable provision ) ↑

1. 1. – کاترین رجول،پیشین،ص ۱۱۸٫ ↑

1. 1. – همان،ص۱۲۰٫ ↑

1. 1. – Restrictions to the Death penalty , Advisory opinion No.Dc -3/83,8sept . 1983 in (1984) 23 I.L.M .320 ,341. ↑

1. 1. – این دادگاه نتیجه می‌گیرد که شرط گواتمالا بر ماده ۴ غیر قابل نقض کنوانسیون مجاز بود زیرا منظور ازآن سلب حق حیات نبود، بلکه هدف محفوظ داشتن حق اعمال مجازات اعدام در موارد ارتکاب به جرائم عمومی مربوط» به موجب بند ۴ ماده ۴ بود. ↑

1. 1. – مهرپور، حسین. حقوق بشر در اسناد بین‌المللی و موضع جمهوری اسلامی ایران. تهران، اطلاعات، چاپ اول، ۱۳۷۴، ص ۵۰٫ ↑

1. 1. – همان، ص ۵۱٫ ↑

1. 1. جمشید شریفیان،پیشین، ص ۳۵۲٫ ↑

1. 1. – همان، ص ۲۵۳٫ ↑

1. 1. – حسین مهرپور، همان. ↑

1. 1. – جمشید شریفیان، پیشین، ص ۳۵۴٫ ↑

1. 1. – International Covenant on Economic , Social and Cultural Rights. ↑

1. 1. – آر کریون، میتوسی.چشم اندازی به توسعه میثاق بین‌المللی حقوق اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی، ترجمه دکتر محمد حبیبی مجنده، انتشارات دانشگاه مفید، ۱۳۸۷، صص ۴۵ و ۴۴٫ ↑

1. 1. – همان، ص ۴۹٫ ↑

1. 1. – همان، ص ۵۰٫ ↑

1. 1. – همان. ↑

1. 1. – همان، ص ۵۱٫ ↑

1. 1. – همان. ↑

1. 1. – همان، ص ۵۲٫ ↑

1. 1. – Mattew craven, The International Covenant on Economic, Social and cultural Rights, clarendon press oxford. Newyork, second published, 1998. P 114. ↑

1. 1. – Ibid,p115. ↑

1. 1. . تفسیر عمومی شماره ۳ کمیته حقوق اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی، ۱۹۹۰٫ ↑

1. 1. . تفسیر عمومی شماره ۱۰ مصوب جلسه پنجاه یکم، یک دسامبر ۱۹۹۸٫ ↑