٢-۵ ) نتیجه گیری ۶۱
١-٢- ۵)نتایج پلی مورفیسم rs242557(G/A مربوط به ژن MAPT 61
٢-٢-۵) نتایج پلی مورفیسم (۴٢٩٣۵٨ rs ) و (٧۴١٢rs) مربوط به ژن APOE 62
٣-۵ ) پیشنهادات ۶۳
منابع

فهرست جداول:
عنوان صفحه
جدول ١-٣مشخصات کلی پرایمرها ۴۸
جدول ٢ -٣ ۴۹
جدول ٣-٣ برنامه مورد استفاده جهت انجام PCRژنMAPT 50
جدول ١-١-۴: بررسی توزیع ژنوتیپ ها در دو گروه بیمار و کنترل ۵۴
جدول ٢-١-۴: بررسی همسا نی توزیع آلل ها در دو گروه بیمار و سالم ۵۵
جدول ١-٢-۴ : بررسی توزیع ژنوتیپ ها در دو گروه بیمار و کنترل ۵۶
جدول ٢-٢-۴: بررسی همسانی توزیع آلل ها در دو گروه بیمار و سالم ۵۶
فهرست شکل ها:
عنوان صفحه
شکل ١-١ ) در این شکل نورون های سا لم با نورونهای دارای شاخص های بیماری آلزایمر مقایسه شده است ۳
شکل٢-١ : در این شکل ایزوفرم های گوناگون تائو به نمایش در آمده اند. ۷
شکل ١-٢ : پلاکهای پیری آمیلوئید و NFT مشاهده شده در مغز بیماران مبتلا به آلزایمر ۱۴
شکل٢-٢: سیستم لیمبیک و نواحی درگیر در بیماری آلزایمر ۱۵
شکل١-۴-۴ : محصول PCR مربوط به ژن MAPT ، همانگونه که مشاهده می شود،طول قطعه ی کنترل ، موتانت و نرمال به ترتیب ٣۴٠ ، ١۶٧،٢٢٨ نو کلئو تید می باشند. ۵۸
شکل ٢-۴-۴: محصول PCR مربوط به ژن APOE در دو جایگاه (لوکوس) ١١٢و ١۵٨. ۵۸

چکیده :
مقدمه : بیماری آلزایمر یک اختلال مولتی فاکتوریال بوده است و شایع ترین عامل دمانس در جهان می­باشد. بنابراین قویترین فاکتور خطر برای ابتلا به بیماری آلزایمر رسیدن به سن پیری می­باشد. از آنجا که یکی از شاخص­ های بیماری آلزایمر گره­های نوروفیبریلاری درون سلولی (متشکل از فیلامنت­های شدیدا فسفریله تائو ) می­باشد و با توجه به اینکه ژنMAPT کدکننده پروتئین تائو است و این پروتئین با بیماری آلزایمر در ارتباط مستقیم است بنابراین پلی مورفیسم شایع (G/A) ٢۴٢۵۵٧rs ژن MAPT می ­تواند با ریسک ابتلا به بیماری آلزایمر ارتباط داشته باشد و APOE هم یک ریسک فاکتور برای این بیماری شناخته شده است. بنابراین رابطه بین بیماری آلزایمر و تشکیل گره­های نوروفیبریلاری انکار ناپذیر است.

(( اینجا فقط تکه ای از متن درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. ))

روش کار: در این مطالعه پلی مورفیسم (G/A) ٢۴٢۵۵٧rs در ژنMAPT و پلی مورفیسم (۴٢٩٣۵٨ rs ) و (٧۴١٢rs) در ژن APOE در ۵٧ فرد سالم و ۵٠ فرد بیمار به روش Tetra Arms PCR مورد بررسی قرار گرفتند.
یافته­ ها : در پلی مورفیسم (G/A) ٢۴٢۵۵٧rs در ژن MAPT ،فراوانی ژنوتیپ AG و آلل G در افراد بیمار به طور معناداری از افراد سالم بیشتر بود، (به ترتیب ۶۴% و ٣۶% در برابر ١/۴٢% و ٨/٢٢% با ٠١/٠≤ Pvalue . در پلی مورفیسم (۴٢٩٣۵٨ rs ) و (٧۴١٢rs) در ژن APOE ، فراوانی ژنوتیپ ۴/۴ و آلل ۴ در افراد بیمار به طور معناداری از افراد سالم بیشتر بود. (به ترتیب ۴/٣٨% و ٧/۵٧% در برابر ٨/٣% و ٨/٢٨% با٠٠٩ /٠≤ Pvalue).
نتیجه گیری : به نظر می رسد که در پلی مورفیسم(G/A) ٢۴٢۵۵٧rs در ژن MAPT در جمعیت ایرانی ، ژنوتیپ AG و آلل G در این جمعیت دارای نقش ریسک فاکتوری برای بیماری آلزایمراست.
به نظر می­رسد که در پلی مورفیسم (۴٢٩٣۵٨ rs ) و ( ٧۴١٢rs ) در ژن APOE ، در جمعیت ایرانی ، ژنوتیپ ۴/۴ و آلل ۴ در این جمعیت دارای نقش ریسک فاکتوری برای بیماری آلزایمر است.
واژه­ های کلیدی : بیماری آلزایمر ، ژن MAPT ، ژن APOE ،گره­های نوروفیبریلاری
فصل اول:
کلیات تحقیق
١- ١: بیان مسئله :
بیماری آلزایمر^[۱] شایع ترین بیماری تخریب کننده عصبی^[۲] می­باشد (١) که از نظر ژنتیکی هتروژن بوده و تاکنون بیش از ٢۶ میلیون نفر از جمعیت جهان به آن مبتلا شده اند (٢و٣).
بیماری آلزایمراز نظر بالینی, با اختلالات شناختی ,اختلالات زبانی و مهارت­ های حرکتی و تغییرات رفتاری همراه است (٢) و درگیر کننده مناطقی خاص از مغز از جمله لوب­های گیجگاهی^[۳],هیپوکامپ, بخشی از کورتکس و بخش کوچکی از لوب پیشانی^[۴] می­باشد (۴) و از نظر پاتولوژیکی با وجود پلاک­های پیری خارج سلولی^[۵] وگره­های داخل سلولی نوروفیبریلاری^[۶] و فقدان ارتباطات سیناپسی درون کورتکس انتورینال^[۷] مشخص می­ شود (۵).
شکل ١-١ ) در این شکل نورون های سا لم با نورون­های دارای شاخص های بیماری آلزایمر مقایسه شده است
که همانگونه که ملاحظه می­ شود در نورون­های آلزایمری پلاک­های بتا آمیلوئیدی خارج سلولی و گره­های نوروفیبریلاری داخل سلولی که از شاخص­ های بیماری آلزایمر می­باشد به خوبی قابل مشاهده می­باشد.
پلاک­های پیری از رشته­ های ۸ نانومتری از پپتید­های ۴٢-۴٠ اسیدآمینه­ای به نام آمیلوئید بتا ^[۸]درست شده ­اند که از پروتئولیز یک پروتئین بزرگتر به نام پروتئین پیش ساز آمیلوئید^[۹] حاصل می­شوند (۵و۶). شکستن APP توسط دو پروتئاز به نام بتا -سکرتاز^[۱۰] و گاما -سکرتاز ^[۱۱]سبب تولید پپتید آّمیلوئید بتا می­ شود که سریعا به صورت فیبریل­هایی تجمع می­یابند. دو پروتئین مرتبط با بیماری آلزایمر به نام های پرسینیلین١ و پرسینیلین ٢ از اجزء کاتالیتیک گاما-سکرتاز می­باشند (۵).
گره­های داخل سلولی نوروفیبریلاری از رشته­هایی درست شده ­اند که ترکیب عمده آنها از پروتئبنی به نام تائو^[۱۲] می­باشد که پروتئینی متصل شونده به میکروتوبول ^[۱۳]می­باشد. واکنش دینامیک بین پروتئین تائو و میکروتوبول­ها توسط فسفریلاسیون تنظیم می­ شود. تائوی فسفوریله شده در مقایسه با تائوی غیر فسفوریله شده تمایل چسبندگی پایین­تری به میکروتوبول­ها دارد (٧). میزان فسفوریلاسیون در تائوی جدا شده از گره­های نوروفیبریلاری چندین برابر بیشتر از تائوی طبیعی می­باشد (٨). پروتئین تائو به فیلامنت­ های اکتین^[۱۴] و اسپکترین^[۱۵] متصل می­ شود که از طریق این واکنش­ها پروتئین­های تائو احتمالا در میا نکنش میکروتوبول­ها با سایر اجزای اسکلت سلولی نظیر نوروفیلامنت­ها اثر می­گذارند. در انواعی از بیماری­های نورودژنراتیو (به جز آلزایمر) که در مجموع به آنها تائوپاتی­ها^[۱۶] اطلاق می­ شود گره­های نوروفیبریلاری تجمع می­یابد بدون اینکه رسوبات بتا آمیلوئیدی دیده شود و بر اساس نوع تائوی اجتماع یافته که به عنوان بار کد ^[۱۷]عمل می­ کنند پنج نوع تائو پاتی طبقه بندی شده است (٩).
بیماری آلزایمر بر اساس سن شروع بیماری به انواع زودرس^[۱۸] و دیررس^[۱۹] تقسیم می­ شود که در شکل زودرس (آلزایمر خانوادگی) سن شروع بیماری پایین تر از ۶۵ سال است در حالی که در شکل دیررس سن شروع بیماری بالاتر از ۶۵ سال می­باشد (١٠). عمده موارد بیماری از نوع دیررس (اسپورادیک) می باشد (١١) به نحوی که بیش از ٩٧% بیماری آلزایمری از نوع دیررس می­باشد و تنها ٣% بیماران آلزایمری از نوع زودرس می­باشد (١٢).
چندین ژن دخیل در ایجاد بیماری آلزایمر زودرس شناسایی شده ­اند که از مهم­ترین آن­ها می­توان به پرسینیلین ١ بر روی کروموزوم١۴, پرسینیلین ٢ بر روی کروموزوم ١ و پروتئین پیش ساز بتا آمیلوئید بر روی کروموزوم ٢١ اشاره کرد که جهش در این سه ژن مسئول ۴٠% از موارد زودرس بیماری است. ژن­های دخیل در آلزایمر دیررس به صورت یک ریسک فاکتور عمل می­ کنند و ژن­های بسیاری در این زمینه به عنوان ریسک فاکتور مورد مطالعه قرار گرفته اند که شناخته ترین آن­ها ,ژن آپولیپو پروتئین^[۲۰] واقع بر روی کروموزوم ۱۹ می­باشد (١٣,١۴ و١۵). آپولیپو پروتئین E(APOE), لیپوپروتئین اصلی در مغز است که در نقل و انتقال لیپیدها و به ویژه کلسترول دخیل می­باشد. ژن کد کننده پروتئین(APOE سه آلل دارد که توارث آلل (۴ (APOE قویترین فاکتور خطر برای بیماری آلزایمر تک گیر می­باشد (١۶).
چندین فرضیه ارائه شده ­اند که مرک نورونی ناشی از گره­های داخل سلولی نوروفیبریلاری و آمیلوئید بتا را بیان می­ کنند. فرضیه آبشار آمیلوئید^[۲۱] ادعا می­ کند که آمیلوئید بتا سبب افزایش یا ایجاد پاتولوژیکی گره­های داخل سلولی نوروفیبریلاری می­ شود. فرضیه ای دیگر, آسیب اکسیداتیو مغز, به عنوان یک عامل برای بیماری آلزایمر اسپورادیک می­باشد و فرضیه ای دیگر , نقص میتوزی را به عنوان یک دلیل تخریب نورونی در آلزایمر معرفی می­ کند (١).
ژن تائو kb١٣۵ طول دارد و دارای ١۶ اگزون می­باشد که بر روی کروموزوم شماره ١٧در موقعیت٢١ q١٧ قرار دارد و پروتئین کد شده توسط این ژن , دارای نقش حیاتی در سطح سلولی می­باشد. نقش عمده فیزیولوژیکی این پروتئین ,پیشبرد پایداری و تجمع شبکه میکروتوبولی می­باشد که این شبکه میکروتوبولی در انتقالات آکسونی^[۲۲] در نورون ها دارای اهمیت می­باشد (١٧,١٨). ژن تائو دارای دو جزیره CPG ^[۲۳]می­باشد که یکی از جزایر با پروموتر و جزیره دیگر با اگزون ٩ در ارتباط می­باشد. جزیره CPG مربوط به بخش پروموتر شبیه پروموترهای ویژه نورون می­باشد (١٩).
در تمام طول لوکوس ژنومی MAPT دو هاپلوتایپ شناسایی شده ­اند که این هاپلوتایپ ها را H1 وh2 می­نامند که واریانت های H1 با بیماری آلزابمر در ارتباط می­باشند (١۶,٢٠).