اما شاخص‌ها و معیارهای متعددی برای سنجش کیفیت سود وجود دارد که ما در این پژوهش از معیار دقت پیش ­بینی سود استفاده خواهیم نمود.

اهمیت سود پیش ­بینی شده به میزان انحرافی که با مقدار واقعی آن دارد، وابسته است. هر چه میـزان ایـن انحراف کمتر باشد، پیش ­بینی از دقت بیش­تری برخوردار است. پژوهش­ها نشان می­دهد، بازار برای برآورده شدن انتظارات سود هر سهم ارزش قابل ملاحظه­ای قائل است و نسبت به برآورده نشدن آن نیز واکنش نشان می­دهد(ریس^[۲۰]، ۲۰۰۷). زمانی که سود هرسهم فراتر از انتظارات باشد، بازار نسبت به آن دید خوش بینانه­ای دارد و آن را خبر خوب تلقی می­ کند. زمانی­که سود هـر سهم پایین­تر از پیش ­بینی آن باشد، اعتبار شرکت در برآوردن انتظارات کاهش می­یابد(پاینه^[۲۱]، ۲۰۰۸).

و به سخنی دیگر شواهد تجربـی نشان می­دهد سرمایه ­گذاران برای قیمت­ گذاری سهام به اطلاعاتی نظیر پیش ­بینی سـود هر سهم که توسط مدیران گزارش می­ شود، توجـه زیـادی نـشان مـی­دهنـد. این پـیش­بینـی­هـا بیـان کننده­ انتظارات مدیران در مـورد رویدادهای احتمالی آتی است. ‌بنابرین‏، دقت این پیش ­بینی­ها بـرای سرمایه ­گذاران اهمیت زیادی دارد(رضازاده و آشتاب ،۱۳۸۸).

دقت در پیش ­بینی سود هر سهم منتشر شده باعث ایجاد حاشیه اطمینان در میان فعالان بازار سرمایه می­ شود(خواجه محمود،۱۳۹۰). در واقع کیفیت پیش ­بینی سود هم بر روی سرمایه ­گذاری بلند مدت و هم کوتاه مدت مؤثر ‌می‌باشد(گودمن و همکاران^[۲۲]، ۲۰۱۳).

مطالعات پیشین نشان می­ دهند که پیش ­بینی­های مدیریت، قیمت سهام، نقدینگی بازار سهام و پیش ­بینی تحلیل­گران را تحت تأثیر قرار می دهد.این نتایج حاکی از آن است که سود پیش ­بینی شده توسط شرکت­ها دارای محتوای اطلاعاتی و کارایی بوده و از این جهت اهمیت پیش ­بینی سود حسابداری به دلیل نقش و تأثیر آن در تصمیم ­گیری­های استفاده کننده به­ ویژه سرمایه ­گذاران بارزتر می­ شود. شواهد تجربی نشان داده ­اند که سرمایه ­گذاران به اطلاعاتی نظیر پیش ­بینی سود هرسهم اتکا کرده و در قیمت­ گذاری سهام از آن استفاده ‌می‌کنند. این پیش ­بینی، بیان کننده انتظارات مدیریت ‌در مورد رویدادهای آتی است که ممکن است به وقوع بپیوندد لذا دقت این پیش ­بینی برای سرمایه گذاران حائز اهمیت است زیرا فروش و تصمیم گیری سرمایه ­گذاران ‌در مورد خرید، یا نگهداری سهام بر مبنای این اطلاعات است(لطفی و حاجی پور، ۱۳۸۹).

پس مدیران باید به­وسیله دقت پیش ­بینی سود کیفیت توانایی خود را در پیش ­بینی در نظر بگیرند.

ادبیات تحقیق

تعریف سرمایه ­گذاری

نوعـی دارایی است که واحد سرمایه­ گذار برای افزایش منافع اقتصادی از طریق توزیع منافع (به شکل سود سهام، سود تضمین شده و اجاره)، افزایش ارزش یا سایر مزایا (مانند مزایای ناشی از مناسبات تجاری) نگهداری می­ کند(استاندارد شماره ۱۵ حسابداری ایران،۱۳۸۶).

تعریف شرکت­های سرمایه ­گذاری

شرکت­های سرمایه ­گذاری مؤسساتی هستند که از طریق فروش سهم و برخی موارد، اوراق قرضه، منابع مالی پس اندازکنندگان و افراد را جمع‌ آوری کرده، و آن­ها را در سهام و اوراق قرضه سایر شرکت­ها سرمایه ­گذاری ‌می‌کنند. اهمیت این مؤسسات در این است که افراد، با پس انداز اندک خود، شاید به راحتی نتوانند در اوراق بهادار مورد نظر خود سرمایه ­گذاری کنند اما این قبیل شرکت­ها، با یک کاسه کردن وجوه، آن­ها را در اوراق بهادار متنوع سرمایه ­گذاری و معمولاً بازده­ای بیش­تر از این مجموعه عاید ‌می‌کنند(قجر و همکاران،۱۳۹۲).

در واقع شرکت­های سرمایه ­گذاری شرکت‌هایی هستند که در سایر شرکت‌های بورسی و یا شرکت‌های غیر‌بورسی سرمایه‌گذاری کرده و از محل درآمد سرمایه‌گذاری­های خود به سهام­دارانشان سود پرداخت می‌کنند. چنان­چه فردی قصد سرمایه‌گذاری حرفه‌ای در بورس را نداشته باشد چندان مقرون به صرفه نیست که تمام شرکت‌های حاضر در بورس یا صنایع مختلف را بررسی کند. در این حالت خرید سهام شرکت‌های سرمایه‌گذاری توصیه‌ می‌شود.

مزیت‌ دیگر ‌خرید سهام ‌‌شرکت‌های ‌‌سرمایه‌گذاری تشکیل‌ سبد سهام است که ریسک سرمایه‌گذاری را کاهش می‌دهد. البته طبیعی است که بازده این سهام نیز کمتر است.یک شرکت سرمایه‌گذاری ‌بر اساس پرتفوی خود ارزیابی می‌شود. پرتفوی شرکت‌های سرمایه‌گذاری در ایران معمولاً از دو قسمت بورسی و غیربورسی تشکیل شده است(حمزه­ئی،۱۳۹۱).

تعریف شرکت­های سرمایه پذیر

شرکت‌هایی که بتوان سهام آن­ها را خریداری کرد شرکت‌های سرمایه‌پذیر نام دارند. بر طبق این تعریف کلیه شرکت‌هایی که در بورس سهام قابل معامله ‌دارند شرکت‌های سرمایه‌پذیر می‌باشند(مجله اقتصادی پارسیان،۱۳۹۲).

گزارش­گری مالی و هدف­های حسابداری

در سیر تکامل حسابداری و در ارتباط با ماهیت آن، نگاه­ها و تـصورات متفـاوتی به ­وجود آمده است. از جمله مهم­ترین این انگاره­هـا، در نظـر گـرفتن حـسابداری بـه عنوان یک سیستم اطلاع رسانی است. در این حالت، حـسابداری هماننـد یـک منبـع اطلاع رسانی یا کانال ارسال اطلاعـات خواهـد بـود کـه در یـک طـرف ایـن مسیر، حسابدار و در طرف دیگر آن گروه­هایی همچون سهام‌داران قـرار دارنـد(بلکویی^[۲۳]، ۱۹۹۷).

هدف­های حسابداری و گزارش­گری مالی از نیازها و خواسته­ های اطلاعاتی استفاده­کنندگان خارجی سرچشمه ‌می‌گیرد. هدف اصلی گزارش­گری مالی خارجی، بیـان اثرات اقتصادی رویدادها و عملیات مالی مـوثر بـر وضعیت و عملکرد واحد تجاری برای اشخاص خارج از واحد تجاری جهت کمک به آنان در اتخاذ تصمیمات مالی در ارتباط با واحد تجاری است. ابزار اصلی انتقال اطلاعات به اشخاص مزبـور، صورت­هـای مالی اساسی است که محصول نهایی فرایند حسابداری و گزارش­گری مالی محسوب می­ شود. اگر کلیه استفاده­کنندگان خارجی نیازها و علایق یکسانی مـی­داشتند، بیان و توصیف هدف­های گزارش­گری مالی خارجی آسان­تر می­بود، اما چنین نیست، نیازها و علایق این گروه از استفاده­کنندگان بسیار متفاوت و گوناگون است. در گزارش­گری مالی فعلی بر نیازها و خواسته­ های کسانی که منابع مالی خود را قبلاً در واحد تجاری به کار انداخته، بیش از نیازهای اطلاعاتی سرمایه ­گذاران و اعتباردهندگان بالقوه، توجه شده است.

اهداف حسابداری و گزارش­گری مالی خارجی را به شرح ذیل ‌می‌توان عنوان نمود:

۱٫گزارش­گری مالی باید اطلاعاتی را فراهم سازد که برای سـرمایه گـذاران، اعتبـار دهندگان فعلی و بالقوه و سایر استفاده کنندگان، در تصمیم گیری­ها و اعطای اعتبار و سایر تصمیمات مشابه، مفید واقع شود؛

۲٫ گزارش­گری مالی بایـد اطلاعاتی را فـراهم سازد کـه سرمایه گذاران، اعتبار دهندگان و سایرین را در ارزیابی امکـان دسترسی بـه میـزان وجـوه نقـد و همچنین ارزیابی، زمان بندی و ابهام ‌در مورد چشم­انداز آتی جریان ورود وجوه نقـد بـه واحد تجاری، کمک کند.

۳٫ گزارش­گری مالی باید اطلاعاتی را ‌در مورد منابع اقتصادی واحد تجاری، حقـوق نسبت به منابع مذبور و اثرات رویدادها، فعالیت­ها و شرایطی که منابع مزبـور را تغییـر می­دهد، ارائه کند(عالی پور،۱۳۷۶).