سازمان‏های متعالی به وسیله بهبود عملکرد، تأثیر مثبتی بر جهان اطراف خود دارند در حالیکه که بطور همزمان شرایط اقتصادی، اجتماعی و محیطی درون جوامع متأثر از خود را پیشرفت می‏دهند.

در عمل، ما پی می‏بریم سازمان‏های متعالی:
با تعریف و در میان گذاردن یک مقصود اصلی که مبنایی را برای چشم‏انداز کلی، ماموریت، ارزش‏ها، اصول اخلاقی و رفتار سازمانی فراهم می‏کند، آینده سازمان را تضمین می‏کند.

شایستگی‏های کلیدی خود و اینکه چگونه می‏توانند با ایجاد ارزش مشترک به جامعه بزرگتری نفع برسانند را درک می‏کنند.
مفاهیم پایداری را در درون استراتژی‏های اصلی، زنجیره ارزش و طراحی فرایند خود یکپارچه می‏سازند و منابع مورد نیاز برای دستیابی به این اهداف را تخصیص می‏دهند.
به هنگام ایجاد توازن بین الزاماتی که برخی اوقات با هم در تعارض هستند ” مردم، محیط‏زیست و سود ” را به عنوان مرجع مورد توجه قرار می‏دهند.
ذی‏نفعان خود را به مشارکت در فعالیت‏هایی که به جامعه بزرگتری کمک می‏نماید، تشویق می‏کنند.
منابع را نه صرفاً برای منافع کوتاه‏مدت، بلکه برای تأمین نیازهای بلندمدت تخصیص می‏دهند و آنجایی که لازم باشد رقابتی شده و رقابتی نیز باقی می‏مانند.
سبد محصول و خدمت خود را طراحی کرده و به صورت فعال و با روشی مسئولانه چرخه کامل عمر محصول را مدیریت می‏ نمایند.
قادر هستند نشان دهند که پیامدهای عملیات، چرخه عمر محصول و خدمات خود را بر سلامت عمومی، ایمنی و محیط زیست، اندازه‏گیری و بهینه می‏کنند.
فعالانه استانداردهای اقتصادی، اجتماعی و محیطی درون بخش خود را پیشرفت می‏دهند (پورآقا و ابراهیمی‏جمارانی، ۱۳۹۲، ۱۴).
توسعه‏ی قابلیت سازمانی

سازمان‏های متعالی قابلیت‏های خود را از طریق تغییر اثربخش مدیریتی در داخل و فراتر از مرزهای سازمانی بهبود می‏دهند.

در عمل، ما پی می‏بریم که سازمان‏های متعالی:
برای درک قابلیت‏ها و ظرفیت‏های بالقوه و بالفعل خود روندهای عملکردی عملیاتی را تحلیل می‏کنند و برای دستیابی به اهداف استراتژیک، جایگاه مورد نیاز برای توسعه را شناسایی می‏کنند.
زنجیره ارزش اثربخش و کارا به منظور حصول اطمینان و تحقق پایدار پیشنهادهای ارزشی تعهد شده به مشتری را، توسعه می‏دهند.
فرهنگی را توسعه می‏دهند که به صورت مستمر در سرتاسر زنجیره ارزش خود در جست‏وجوی بهبود اثربخشی همکاری و کار تیمی باشند.
اطمینان می‏یابند از اینکه منابع تکنولوژیکی، فیزیکی و مالی برای پشتیبانی از توسعه سازمانی در دسترس هستند.
ارزش‏های مشترک، پاسخگویی، اخلاقیات و فرهنگی از صداقت و گشودگی در سراسر زنجیره ارزش ایجاد می‏کنند.
برای دستیابی به منافع متقابل، با شرکاء همکاری نموده و با تخصیص منابع و دانش خود به منظور ارائه ارزش فزاینده برای ذی‏نفعان، از یکدیگر پشتیبانی می‏کنند.
شبکه‏های مناسب را برقرار می‏کنند تا آنها را برای شناسایی فرصت‏های بالقوه شراکت، توانمند کند که قابلیت‏ها و توانایی سازمان در خلق ارزش افزوده برای ذی‏نفعان را تقویت می‏کند (پورآقا و ابراهیمی‏جمارانی، ۱۳۹۲، ۱۵).
هدایت خلاقیت و نوآوری

سازمان‏های متعالی از طریق بهبود مداوم و نوآوری نظام‏مند و با هدایت خلاقیت ذی‏نفعان خود، ارزش و سطوح عملکردی فزاینده‏ای را ایجاد می‏کنند.

در عمل، ما پی می‏بریم سازمان‏های متعالی:
رویکردهایی را برای مشارکت دادن ذی‏نفعان مرتبط و استفاده از دانش جمعی آنها در خلق ایده‏ها و نوآوری‏ها ایجاد می‏کنند.
شبکه‏های همکاری و یادگیری را برای شناسایی فرصت‏هایی برای خلاقیت نوآوری و بهبود، ایجاد و مدیریت می‏کنند.
می‏دانند که نوآوری می‏تواند در محصولات، فرآیندها، بازاریابی، ساختار سازمانی و مدل‏های کسب ‏و کار به کار گرفته شود.
بر مبنای درک بازار و فرصت‏ها، اهداف بلندمدت و میان‏مدت روشنی را برای نوآوری تعیین کرده، که توسط سیاست‏ها و منابع مناسب حمایت می‏شوند.
از یک رویکرد ساختارمند برای خلق و اولویت‏بندی ایده‏های خلاق استفاده می‏کنند.
نویدبخش‏ترین ایده‏ها را آزمایش و اصلاح می‏کنند و منابع را برای تحقق بخشیدن به آنها در برنامه زمانبندی مناسب، تخصیص می‏دهند.
ایده‏ها را در یک بازه زمانی که مزیت‏های حاصله را بیشینه می‏سازد، به واقعیت تبدیل می‏کنند (پورآقا و ابراهیمی‏جمارانی، ۱۳۹۲، ۱۶).
رهبری با دوراندیشی، الهام بخشی و درستی