جدول ( ۲ – ۱) پانزده عامل مهم و موثر در رضایت مشتری

Customer
Competitors

چهار C برابر است با : کمپانی ، فاکتورهای تغییر ، مشتری ، رقابت

Company
Change factors

Price
Place

چهار P برابر است با : محصول ، توسعه ، قیمت ، مکان

Product
Promotion

System
Skill
Staff
Style

هفت S برابر است با : استراتژی ، ساختار ، ارزش های مشتری ، سیستم ، مهارت ، ستاد ، روش

Strategy
Structure
Shared values

۲ –۶ ) مروری بر ادبیات پیشینه
۲ –۶-۱ ) تحقیقات انجام شده در داخل کشور
جباری و بشیریان ( ۱۳۷۰ ) تحقیقی در رابطه با “فعالیت های تربیت بدنی و ورزش در دانشگاه صنعتی شریف” انجام دادند . محققین در این پژوهش به عوامل مختلفی از جمله تاثیر برنامه های تربیت بدنی ، میزان زمان اختصاص داده شده به تربیت بدنی و امکانات ورزشی پرداختند و به این نتیجه رسیدند که ۷۷ درصد دانشجویان اعتقاد دارند تربیت بدنی عمومی برای آنها مفید می باشد و ۷۰ درصد معتقدند که دو واحد تربیت بدنی عمومی برای آنها کافی نمی باشد ، و حدود ۴۰ درصد اعلام کردند که امکانات ورزشی برای کلاس های تربیت بدنی کافی نیست . پس در این تحقیق مشاهده گردید که : اول ، برنامه های تربیت بدنی عمومی برای دانشجویان مفید است . دوم ، این کلاس ها با کمبود امکانات و وسایل ورزشی مواجه بوده و سوم ، زمان اختصاص داده شده به این واحدهای درسی کافی نمی باشد و دانشجویان خواهان افزایش میزان ساعت این کلاس ها می باشند .

( اینجا فقط تکه ای از متن فایل پایان نامه درج شده است. برای خرید متن کامل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. )

فرج اللهی ( ۱۳۷۳ ) با مطالعه و “بررسی جایگاه تربیت بدنی در اوقات فراغت دانشجویان دختر دانشگاه تهران” اعلام می دارد که ۹/۲۸ درصد دانشجویان اعتقاد دارند ضعیف بودن برنامه های ورزشی به دلیل عدم علاقه و استقبال دانشجویان از فعالیت های ورزشی است . ۱/۵۶ دانشجویان محدودیت امکانات ورزشی دانشگاه را علت عدم استقبال و گرایش دختران دانشجو به ورزش دانسته اند . همچنین ۱/۵۰ درصد دانشجویان کمبود وسایل و فضاهای ورزشی را بزرگ ترین مشکل در انجام فعالیت های ورزشی اعلام نموده اند .
مهدی پور ( ۱۳۷۳ ) در تحقیقی تحت “عنوان بررسی جایگاه تربیت بدنی و ورزش در گذران اوقات فراغت دانشجویان پسر دانشگاه ها و موسسات آموزش عالی شهر تهران و تحلیل عوامل موثر بر آن” انجام داد ، که نتایج حاصل از این پژوهش نشان می دهد علیرغم گرایش و علاقه مندی دانشجویان به تربیت بدنی و ورزش هنگام فراغت که از درصد بالایی برخوردار می باشد ، لیکن میزان مشارکت جامعه تحقیق به امور تربیت بدنی و ورزش از درصد بالایی برخوردار نبوده است . نتایج آماری کسب شده از تحقیق مذکور نشان می دهد که هدف دانشجویان پس از پرداختن به فعالیت های ورزشی ، ۵/۴۵ درصد تقویت قوای جسمانی و روانی، ۸/۲۷ درصد رفع خستگی روحی و روانی و ۷ درصد گذراندن اوقات فراغت بوده است .
تندنویس ( ۱۳۷۵ ) در رساله دکتری خود “نحوه گذران اوقات فراغت دانشجویان دانشگاه های کشور با تاکید بر فعالیت های ورزشی” عنوان می کند که ۷/۱ درصد از کل دانشجویان از چگونگی گذران اوقات فراغت خود کاملا” راضی ، ۵/۵ درصد تقریبا” راضی ، ۵/۳۰ درصد کمی راضی و ۲/۳۹ درصد از دانشجویان ناراضی هستند . درصد دانشجویان ناراضی دختر بیش از پسران بود . همچنین اعلام نمودند که سرانه بودجه سالیانه فوق برنامه ورزشی دانشگاه ها بین ۴۰۰۰ تا ۷۵۰۰۰ ریال متفاوت بوده است . ۸۴ درصد مسئولین امور فوق برنامه ورزشی دانشگاه ها عامل بازدارنده در فعالیت های فوق برنامه ورزشی را ، کمبود امکانات و تاسیسات ورزشی ، کمبود بودجه و نیروی انسانی و عدم برنامه ریزی دانسته اند .
دارابی ( ۱۳۷۶ ) در تحقیقی “مطالعه و بررسی برخی عوامل موثر بر ارتقاء کمی و کیفی فوق برنامه ورزشی دانشگاه های وزارت فرهنگ و آموزش عالی مستقر در تهران” مورد بررسی قرار داد و نتایج نشان داد ، ۱۳۳ نفر مربیان شاغل در بخش فوق برنامه ورزشی دانشگاه ها ۹/۶۳ درصد مرد و ۱/۳۶ درصد زن که از این تعداد ۸/۳۰ درصد بدون تحصیلات علوم ورزشی ، ۳۲ درصد زیر لیسانس ، ۴/۴۴ درصد قراردادی ، ۹/۵۱ درصد با سابقه خدمت زیر ده سال و با میانگین سنی ۱۲/۴۱ سال بودند . از تعداد ۳۲۰ مسابقه برگزار شده ۳/۷۳ درصد در سطح پسران و ۷/۲۶ درصد در سطح دختران و از این تعداد مسابقه ۹/۴۲ درصد غیر رسمی ( داخل دانشگاه ) و ۱/۵۷ درصد بصورت رسمی ( خارج دانشگاه ) انجام گرفته بود . تعداد شرکت کنندگان در مسابقات ۹۵۳۶ نفر پسر و ۱۶۵۴ نفر دختر بودند و از این تعداد ۱۵۱۹ نفر پسر و ۴۶۲ نفر دختر در مسابقات رسمی شرکت کرده بودند . تعداد ۸۷ عدد فضای ورزشی که ۸/۶۴ درصد سرپوشیده و ۲/۳۵ درصد روباز بود . مساحت کل فضاهای ورزشی ۱۵۹۷۹۳ متر مربع که ۲۷۰۶۱ متر مربع آن سرپوشیده بود . سرانه فضای ورزشی در کل برای پسران ۶۲/۲ و برای دختران ۳۷/۱ متر مربع بود .
احسانی و عرب دفتران ( ۱۳۷۹ ) تحقیقی در رابطه با “بررسی عوامل بازدارنده مشارکت فعالیت های ورزشی دختران دانشجو در دانشگاه آزاد اسلامی واحد خوراسگان” انجام دادند . در این تحقیق عامل های بازدارنده امکانات ، وقت ، پول ، وسیله نقلیه ، روابط اجتماعی ، علاقه ، ناآگاهی ، توانایی و مهارت ، سلامت و آمادگی مورد پرسش دو گروه دانشجویان شرکت کننده و غیر شرکت کننده قرار گرفت . در این تحقیق نبود امکانات به عنوان مهم ترین عامل بازدارنده شرکت در فعالیت های ورزشی دانشجویان مشخص شده است . عامل دیگری که در این تحقیق جزو عامل های بازدارنده توسط آزمودنی ها اعلام گردید ، روابط اجتماعی بود . وسیله نقلیه عامل بازدارنده دیگر و مورد توجه در این تحقیق بود . عامل علاقه به طور مشخص در دانشجویان غیر شرکت کننده ، عامل بازدارنده موثری بود .
باقرزاده و همکاران ( ۱۳۸۰ ) در تحقیقی به “بررسی علل عدم شرکت دانش آموزان دختر مقطع متوسطه در فعالیت های ورزشی فوق برنامه” پرداخته که نتایج تحقیق نشان داد که مهم ترین موانع شرکت آزمودنی ها در فعالیت های ورزشی فوق برنامه به ترتیب : ۶۹ /۸۷ درصد کمبود فضا و امکانات لازم ، ۱۵/۸۴ درصد عدم توجه مسئولان ، ۵۸/۸۱ درصد نامناسب بودن وقت فعالیت اماکن ورزشی ، ۰۶/۶۹ نداشتن وقت آزاد ، ۳/۶۷ درصد زیاد بودن هزینه شرکت در فعالیت های ورزشی فوق برنامه ، ۰۴/۶۴ درصد ترس از افت تحصیلی ، ۰۲/۶۴ درصد عدم تخصص مربیان اماکن ورزشی ، ۹۲/۵۹ درصد مزاحمت از جانب دیگران در مسیر رفت و برگشت ، ۵۱/۵۵ درصد نداشتن اطلاعات کافی در مورد ورزش ، ۰۱/۵۳ درصد عدم علاقه به ورزش ، ۸۲/۴۳ درصد مخالفت والدین بود .
اصفهانی ( ۱۳۸۰) در پایان نامه کارشناسی ارشد خود تحت عنوان “تاثیر ورزش بر سلامت روانی در بعد جسمانی ، اضطراب و اختلال خواب ، کارکرد اجتماعی و افسردگی بر دانشجویان دانشگاه الزهراء (ع)” انجام داد . در این تحقیق آزمودنی ها ۲۶۰ نفر بوده و مقایسه دو جامعه ورزشکار و غیر ورزشکار بود . نتایج حاصل از این تحقیق بین علائم جسمانی ، اضطراب ، اختلال خواب ، اختلال کارکرد اجتماعی و افسردگی در دو گروه دانشجویان ( ورزشکار و غیر ورزشکار ) تفاوت معنی داری مشاهده گردید . همچنین دانشجویان دانشکده تربیت بدنی نسبت به سایر دانشجویان در سلامت روانی و مقیاس های چهارگانه آن در وضعیت مطلوب تری قرار داشتند .
شارع پور ( ۱۳۸۱ ) در پژوهش خود به “بررسی عوامل موثر بر گرایش دانشجویان دختر و پسر نسبت به ورزش در گذران اوقات فراغت” پرداخت که متغیرهای فردی نظیر سن ، جنس ، وضعیت اقتصادی و درآمد همبستگی چندانی با مشارکت و گرایش دانشجویان به ورزش ندارند . پاداش های ادراک شده نظیر مقام ، منزلت و پاداش های مادی نیز فاقد همبستگی قوی با دو متغیر فوق ( مشارکت و گرایش ) می باشند . در مقابل متغیرهای موقعیتی و محیطی نظیر نهادهای اجتماعی و بخصوص گروه دوستان دارای همبستگی قوی با مشارکت ورزشی و گرایش به ورزش می باشند . این نتایج بر نقش تجربه پیش دانشگاهی در تداوم مشارکت ورزشی دانشجویان ، تاکید دارد . به طوری که اغلب دانشجویان که اکنون به ورزش می پردازند ، در سنین ۱۱ تا ۱۵ سالگی فعالیت ورزشی خود را شروع نموده اند . این یافته ها دلالت بر اهمیت ورزش در مدارس و پیش از ورود به مرحله آموزش عالی دارد .
کریمیان ( ۱۳۸۲ ) در رساله دکتری خود “توصیف برنامه ها ، تشکیلات ، نیروی انسانی ، بودجه و امکانات فوق برنامه ورزشی دانشگاه ها از دیدگاه مدیران و ارائه راهکارهای اجرایی” اعلام می کند که بین تعداد نیروی انسانی ، مدرک تحصیلی مدیران فوق برنامه ورزشی و کل بودجه هزینه شده با تعداد دانشجویان شرکت کننده در مسابقات رابطه معناداری وجود دارد . با افزایش سابقه مدیریت مدیران فوق برنامه ورزشی ، میزان فعالیت دانشگاه ها در زمینه برگزاری مسابقات ورزشی ، افزایش می یابد . بین سابقه مدیران و تعداد کلاس های آموزشی ورزشی رابطه معکوس وجود دارد . بین مساحت اماکن و تاسیسات ورزشی با میزان فعالیت های تفریحی – فراغتی رابطه مستقیم وجود دارد . با افزایش میزان سابقه خدمت مدیران فوق برنامه ورزشی میزان فعالیت های تفریحی – فراغتی کاهش یافته است .
کریمیان و تندنویس ( ۱۳۸۳ ) در پژوهشی با “عنوان روابط نیروی انسانی ، بودجه هزینه شده ، مساحت اماکن و تاسیسات بر افزایش فعالیت های فوق برنامه ورزشی دانشگاه ها” اعلام نمودند که بین تعداد نیروی انسانی ، مدرک تحصیلی مدیران فوق برنامه ورزشی و کل بودجه هزینه شده با تعداد کل دانشجویان شرکت کننده در مسابقات رابطه معناداری وجود دارد . با افزایش میزان سابقه مدیریت مدیران فوق برنامه ورزشی ، میزان فعالیت دانشگاه ها در زمینه برگزاری مسابقات افزایش می یابد . بین سابقه مدیریت مدیران و تعداد کلاس های آموزشی ( یادگیری ) رابطه معکوس وجود دارد . بین مساحت اماکن و تاسیسات ورزشی با میزان فعالیت های تفریحی – فراغتی دانشجویان رابطه مستقیم وجود بوده و رابطه بین سابقه خدمت مدیران فوق برنامه ورزشی با میزان فعالیت های تفریحی – فراغتی معکوس می باشد .
خداداد کاشی ( ۱۳۸۴ ) در رساله دکتری خود به “تعیین اثربخشی فعالیت های ورزشی فوق برنامه بین دانشجویان دانشگاه های تهران” پرداخت و دریافت که ، بین اثربخشی فعالیت های ورزشی فوق برنامه دانشگاه های مختلف تفاوت معنی داری وجود دارد ، و بین میزان اثربخشی فعالیت های ورزشی فوق برنامه با سایر عوامل رابطه معناداری مشاهده نشد و بیشترین اثربخشی مربوط به فعالیت های ورزشی فوق برنامه دانشگاه تربیت معلم تهران بود .
رحمانی و همکاران ( ۱۳۸۵ ) در پژوهش خود با عنوان “نقش ورزش در گذران اوقات فراغت دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی تاکستان” اعلام کردند که میانگین اوقات فراغت دانشجویان روزانه ۴ ساعت بوده و تماشای تلویزیون ، گوش دادن به موسیقی ، هم صحبتی با دوستان ، مطالعه غیر درسی ، ورزش کردن و استفاده از رایانه این زمان را تشکیل می داد . اما فعالیت های مورد علاقه به ترتیب شامل استفاده از رایانه ، ورزش کردن و گوش دادن به موسیقی بود . ورزش در اوقات فراغت پسران در رتبه دوم و برای دختران در رتبه نهم قرار داشت . همچنین ۲۶/۲ درصد دختران و ۱۱/۵ درصد پسران اصلا” ورزش نمی کردند . رشته های ورزشی مورد علاقه پسران به ترتیب : فوتبال ، شنا ، بدنسازی ، کوهنوردی ، پیاده روی و والیبال ، و برای دختران شامل شنا ، پیاده روی ، اسب سواری ، والیبال ، کوهنوردی و دویدن بود . فعالیت های غیر حرکتی سهم عمده ای در اوقات فراغت داشته و در این میان نقش ورزش بسیار کم رنگ می باشد و عواملی مانند وضعیت های فرهنگی – اجتماعی باعث شده تا فعالیت های فراغتی بین دانشجویان پسر و دختر متفاوت باشد .
باورساد ( ۱۳۸۷ ) در پایان نامه کارشناسی ارشد خود به “بررسی رضایتمندی دانشجویان از فعالیت های فوق برنامه ورزشی خوابگاه های دانشگاه تهران” پرداخت و اعلام نمود بین میزان رضایتمندی دانشجویان دختر و پسر و بین میزان رضایتمندی دانشجویان مقاطع مختلف تحصیلی از فعالیت های فوق برنامه ورزشی خوابگاه های دانشگاه تهران تفاوت معنی داری وجود دارد ، اما بین میزان رضایتمندی دانشجویان رشته های مختلف تحصیلی و همچنین بین میزان رضایتمندی دانشجویان ورودی های مختلف تحصیلی از فعالیت های فوق برنامه ورزشی خوابگاه های دانشگاه تهران تفاوت معنی داری وجود ندارد .
عزیزی و همکاران (۱۳۸۷) در تحقیق خود “بررسی نگرش دانشجویان ساکن در خوابگاه های دانشگاه تهران به ورزش همگانی” به نتیجه رسیدند که ۱/۷۳ درصد کل دانشجویان در فعالیت های ورزش همگانی مشارکت و ۹/۲۶ درصد نیز در هیچ گونه فعالیت ورزشی مشارکت نمی کنند . موانع و محدودیت های مشارکت دانشجویان به ترتیب مشغلهء زیاد ، پرداختن به مسائل دیگر ، تنبلی و بی حوصلگی بود . عوامل تشویق و ترغیب دانشجویان به ترتیب اولویت شامل تناسب اندام ، کسب نشاط و لذت و حفظ تندرستی بود . ۸۲ درصد دانشجویان در حد زیاد از عوامل مثبت ورزش همگانی بر جسم و روان آگاهی داشتند . ۲/۵۳ درصد آنها در حد متوسط و ۷/۳۲ درصد در حد زیاد از فعالیت های ورزش همگانی خوابگاه رضایت داشتند . ۲/۵ درصد دانشجویان در اوقات فراغت به نسبت خیلی زیاد ، ۷/۴۹ درصد در حد زیاد و ۱/۴۵ درصد در حد کم به فعالیت های ورزش همگانی می پرداختند .
حیدری نژاد و لسانی جویباری ( ۱۳۸۷ ) در تحقیقی “بررسی میزان رضایتمندی دانشجویان ساکن در خوابگاه های دانشجویی دانشگاه شهید چمران اهواز از فعالیت های فوق برنامه ورزشی” مورد مطالعه قرار داده و نتایج تحقیق نشان داد که : بین میزان رضایتمندی دانشجویان دختر و پسر از فعالیت های فوق برنامه ورزشی خوابگاه تفاوت معنی داری وجود دارد . بین میزان رضایتمندی دانشجویان رشته های مختلف تحصیلی و همچنین میزان رضایتمندی دانشجویان ورودی سال های مختلف از فعالیت های فوق برنامه ورزشی ، تفاوت معنی داری مشاهده نشد ، لیکن بین میزان رضایتمندی دانشجویان مقاطع کارشناسی و کارشناسی ارشد از فعالیت های فوق برنامه ، تفاوت معنی دار مشاهده گردید . در مجموع با توجه به تاثیرات مثبت و مهمی که برنامه های ورزشی و تفریحات سالم در زندگی روزانه دانشجویان به ویژه دانشجویان ساکن در خوابگاه ها دارد وباعث نشاط روحی و سلامت جسمی آنان می شود ، مدیران و مسئولان فوق برنامه ورزشی دانشگاه باید در کیفیت ارائه خدمات ، دقت بیشتری نمایند . همچنین جهت بهبود این برنامه ها ، ابتدا نیازسنجی انجام دهند و با توجه بیشتر به علایق و نظرات دانشجویان بتوانند هرچه بیشتر رضایتمندی آنان را فراهم آورند .
رنگرز ( ۱۳۸۸ ) در پایان نامه کارشناسی ارشد خود با عنوان “بررسی میزان رضایتمندی کادر فنی و کشتی گیران تیم های ملی از خانه کشتی ایران” پرداخت و نتایج نشان داد که کادر فنی تیم های ملی کشتی کشور و کشتی گیران تیم های ملی از حوزه مدیریت و امکانات خانه کشتی رضایت دارند . اما از حوزه عمومی رضایت ندارند . بین میزان رضایت کادر فنی و کشتی گیران تیم های ملی از حوزه مدیریت و امکانات خانه کشتی ایران تفاوت معنی داری وجود دارد . بین میزان رضایت کادر فنی و کشتی گیران تیم های ملی کشتی کشور از حوزه عمومی خانه کشتی ایران تفاوت معنی داری وجود ندارد .
موسوی ( ۱۳۸۷ ) در پایان نامه کارشناسی ارشد خود با عنوان “ارزیابی اثربخشی برنامه های ورزشی فوق برنامه دانشگاه های آزاد منطقه ۸ ” پرداخته و دریافت که برنامه های ورزشی فوق برنامه در واحد قم و تهران پزشکی بیشترین اثربخشی و در قزوین کمترین اثربخشی را داشته و این تفاوت معنی دار بوده است . موفقیت تحصیلی دانشجویان متاثر از شرکت آنان در فعالیت های ورزشی فوق برنامه بوده و این تفاوت معنی دار بوده است . بین جنسیت و شرکت آزمودنی ها در فعالیت های فوق برنامه ورزشی ارتباط معنی داری نبوده است ، همچنین بین میزان رضایت دانشجویان و شرکت آنان در برنامه های ورزشی فوق برنامه نیز تفاوت معنی داری مشاهده نشده است . دانشجویان رشته های علوم انسانی بیش از سایر دانشجویان در فعالیت های فوق برنامه ورزشی حضور داشته اند .