می کند و معبر باد را نشان می دهد.
برخی از مردم بلوچ می گویند: بلوچ ،در بنیاد «برلوچ barlōč» است به معنی دشت و بیابان لخت.
چون آنها در دشت و بیابان زندگی می کردند این نام منسوب به بیابان است.برخی از پژوهشگران،
بَرلوچ را به معنی کسی می دانند که سینه او برهنه و بدون پوشش باشد.یادمان نرود«سینه برهنه مردان
پارتی که در مجسمه شاهزاده پارتی هنوز نمایان است، با شلواری چین دار چون شلوارهای بلوچی یا سیستانی و افغانی»۱((خمک محمدی ۱۳۷۹: ۷۷))
دکتر برومند،درباره ریشه واژه بلوچ این گونه نظر می دهد: کوچ و بلوچ نام دو قبیله معروف درکرمان هستند، احتمالاً کوچ به معنی بیابانگرد و غیر ساکن است، ولی بلوچ به معنی شهرنشین و متمدن باید باشد و آن از «پهلو» pahlū به معنی شهر و«چ» پسوند نسبت ساخته شده و پهلو می تواند به صورت «پلو» تبدیل شود ،دراین صورت «پلوچ» ساختار نخستین واژه است و این صورت در واژه نامه های زبان فارسی نیز دیده شده است. بنابراین «پلوچ» می تواند تبدیل به «بلوچ» گردد. ۱ [برومند سعید۳۸۳:۲۶۰]۱

( اینجا فقط تکه ای از متن فایل پایان نامه درج شده است. برای خرید متن کامل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. )

واژه «بلوچ» با نام «بلاش» پادشاه اشکانی می تواند هم ریشه باشد. در ضمن نام «بالاچ» که از نامهای مردانه رایج بین بلوچان است؛ از نظر واژگان با بلوچ و بلاش همانند است و می تواند از نظر ریشه نیز با آن پیوند داشته باشد.
هرتسفلد نام بلوچ را برگرفته از رویه مادی واژه «برازا̶ واچیا» BRAZA̶ VACHIYA {فریادبلند} که در زبان پارسی باستان نیز بدین گونه است، می داند و مکلِرآن را برگرفته از واژه گدروشیاGEDROSIA درزبان یونانی کهن .بلیو نام بلوچ رابرگرفته از واژه «بالا اچا» BALAECHA دانسته و گیلبرتسن آن رابرآمده از واژه سانسکریت «مالچا» MALECHA به معنی دون دین می داند. علی اکبر جعفری واژه بلوچ را برآمده از به هم پیوستن دو واژه «پهل»پهلوان فارسی و «اوچ» بلند سنسکریت به معنی پهلوان برزوبلند دانسته و نوشته که جَت ها که در زمان ساسانیان به بلوچستان آمدند و باشنده این دیار شدند. آن گاه که تازه از راه رسید رسیدگانی بلند بالاتر از خود را دیدند آنان را بلوچ نامیدند.«پرتو افشین:۱۳۸۸»واژه بلوچ با گدروزیا همریشه است. گدروزیا نام کهن سرزمین مکران و بلوچستان است و یونانیان در نوشته های تاریخی خود این واژه را برای این سرزمین بکار برده اند. در
زبان بلوچی ،همخوانهای ب و گ در بسیاری از واژه های ابدال شده اند . گِه geh در بلوچی، همان «بِه» فارسی است که به معنی خوب است گَدترgadter در بلوچی همان بَدَتر پارسی است. گِتِسم getesm و بلوچی همان «بدست» پارسی است که معنی وجب است.
برخی از مردم عامه بلوچ ،اصل واژه بلوچ را بَدروچ می دانند یعنی کسی که به روزهای بد و سختی گرفتار است یا کسی که دارای سرنوشت بدی است و بلوچان مَثَلی هم دارند و می گویند«بلوچ بدروچ» balōč badrōč بلوچ همواره به روزهای سخت و سرنوشت بد ،گرفتار است.(حماسه سرایی در بلوچستان ،۱۳۹۰،۳۴)
۲-۸-مذهب و کیش بلوچان در گذشته و حال
درباره کیش بلوچها در زمان های گذشته ،سخن بسیار گفته اند. درباره کیش پیش از اسلام برخی زرتشتی و برخی دیگر بت پرست گفته اند. ولی سند معتبری در این زمینه در دست نیست.اما پس از اسلام بیشتر منبع تاریخی بلوچان را درگذشته ،مسلمان و شیعه معرفی می کنند.«منابع تاریخی، طوایف کوچ {کوفچ} یا قفص را پس از اکراد لرستان از کهن ترین عشایر شیعه مذهب ایران گزارش می دهند.» ¹(({عارفی ، ۱۳۸۵ :۴۳))استخری، در کتاب مسالک و ممالک آورده است: «مردم بلوچ شیعت باشند»۲ ((اصطخری، ۱۳۶۸ ،۱۴۳))«نویسندگان مسلمان چون ابن حوقل مقدسی، و نظام الملک به روشنی به بلوچان شیعه و کرمانیان سنی اشاره دارند»۳ ((سیدسجادی۵۵:۱۳۷۴))
بلوچها در گذشته نه تنها پاسداران تشیع در نواحی ایالت بلوچستان امروزی بوده اند، بلکه مبلغان و مروجان شیعه در سند پنجاب نیز بوده اند . محمد قاسم فرشته، معتقداست:میر شهداد بلوچ پسر چاکرخان ،بنیانگذار و مروج شیعه در ملتان به شمار می رود .در ایام حکومت حسین لنکاه {شیعه مذهب} و ۹۰۴ یا۹۰۸ بر ملتان ،ملک سهراب بلوچ همراه قوم خود «روهیله»و سرداران قبیله سهیلیه جام با یزید و جام ابراهیم به ترتیب از کچئی و مکران و سند به ملتان مهاجرت کردند و از طرف حسین لنکاه در نواحی قلعه «کوت کدور» تا «نکوب»و «سنیت پور» مستقر شدند به همین دلیل امروز اکثریت قاطع بلوچهای سند پنجاب شیعه هستند۱ بلوچها خود را از دوستداران و هواداران اهل بیت پیامبر به ویژه امام حسین می دانند.همچنانکه گفتیم، آنها می گویند که نیاکانشان در سالهای نخست پیروزی تازیان بر ایران به سرزمین حجاز و شام رفته اند و در آنجا از جان فشانان و سربازان امام حسین و بنی هاشم بوده اند اما پس از این که امام شهید می شود تحمل زندگی در آنجا را از دست می دهند و از آنجا ، به حالت قهر دوباره به سرزمین مادری خود برمی گردند.بسیاری از شاعران بلوچ ،در دوره های گذشته و حال ، با ستایش از چار یار پیامبر {خلفای راشدین} به ستایش اهل بیت پیامبر ، به ویژه امام حسین نیز پرداخته اند.بیشتر حماسه های دینی بلوچان را جنگهای و دلیری های حضرت علی، تشکیل می دهد.امروزه بلوچها ،مسلمان و بیشتر آنها ،مذهب اهل بیت سنت دارند.
شیعیان بلوچ، بیشتر در ایالت های سند و پنجاب پاکستان بسر می برند و در ایران نیز طایفه های شیعه بلوچ ، در استان سیستان و بلوچستان {شهرهای زابل و ایرانشهر } در برخی از شهرهای استانهای دیگر مانند کرمان و هرمزگان و فارس، زندگی می کنند.
علاوه بر مسلمانان سنی و شیعه، مذهب {زگری zegri} نیز در چند سده گذشته ،در میان بلوچها روایی داشته است و امروزه نیز پیروانی دارد که بیشتر آنها در بلوچستان پاکستان و شهر تربت {کیچ} و رخشان و زامُران و … زندگی می