رابطه(۲-۱۲)

TCA_j,t= + + + + +

در این رابطه:

: TCA_j,t برابر با کل اقلام تعهدی در سال t که به شرح رابطه (۲-۱۲-۱) می‌باشد.

رابطه(۲-۱۲-۱)

=ΔCA_j,t– ΔCL_j,t – Δcash_j,t + ΔSTDEBT_j,t TCA_j,t

CFO_j,t: جریان های نقدی عملیاتی شرکت j در سال t که به شرح رابطه ی (۲-۱۲-۲) می‌باشد.

رابطه(۲-۱۲-۲)

NIBE_j,t – TA_j,t= CFO_{j, t}

NIBE_j,t : برابر سود خالص شرکت j قبل از اقلام غیر مترقبه در سال t

TA_j,t : برابر با کل اقلام تعهدی شرکت در سال t

رابطه (۲-۱۲-۳)

TA_j,t = (ΔCA_j,t– ΔCL_j,t – Δcash_j,t + ΔSTDEBT_j,t – DEPN_j,t)

:ΔCA_jt تغییر در دارایی های جاری شرکت j بین سال t وt-1

ΔCL_j,t: برابر با تغییر در بدهی های جاری شرکت j بین سال t و t-1 ،

Δcash_jt: برابر با تغییر در نقد شرکتj بین سال t و t-1

ΔSTDEBT_j,t: تغییر در حصه جاری بدهی های شرکت بین سالt و سال t-1

DEPN_j,t : هزینه استهلاک و تهی شدن شرکت j در سال t

: ΔRev_j,_t تغییر در درآمد شرکتj بین سال t و سال t-1

PPE_j,_t: برابر با ارزش ناخالص اموال، ماشین آلات و تجهیزات در سال t

۲-۹-۳- یافته های تجربی درباره ی کیفیت اقلام تعهدی

اسلون (۱۹۹۶) اثبات کرد که شرکت های با سود گزارش شده بالاتر از جریان وجوه نقد عملیاتی (حجم بالای اقلام تعهدی)، در سال های آتی کاهشی در سود عملیاتی را تجربه خواهند کرد.

دچو و دیچو (۲۰۰۲) به شواهدی دست یافتند که نشان می‌دهد کیفیت اقلام تعهدی با قدر مطلق اقلام تعهدی، طول چرخه عملیاتی، انحراف استاندارد فروش، جریان های نقدی و سود رابطه ای منفی دارد و با اندازه ی شرکت رابطه ی مثبت دارد. آن ها نتیجه گیری کردند که دقت بیشتر برآورد در فرایند اقلام تعهدی، دلالت بر هم نوایی خوب بین اقلام تعهدی جاری و تحقق جریان های نقدی گذشته، حال یا آینده دارد. نتایج آن ها نشان می‌دهد که کیفیت اقلام تعهدی با متغیرهای بنیادین اقتصادی رابطه ی قوی دارد. به عبارتی، متغیرهای بنیادی رویکردی جایگزین برای جهت دهی سنجه های کیفیت اقلام تعهدی فراهم می آورد.

خواجوی و ناظمی (۱۳۸۴) نشان دادند که میانگین بازده سهام شرکت ها تحت تاثیر میزان اقلام تعهدی و اجزای مربوط به آن قرار نمی گیرند. آن ها همچنین نتیجه گیری کردند، هرچه مدیران اختیار عمل بیشتری برای ایجاد اقلام تعهدی داشته باشند، امکان استفاده از آن ها برای تاثیرگذاری بر سود کاهش می‌یابد.

نتایج تحقیق رسائیان و حسینی (۱۳۸۷) نشان داد که متغیر کیفیت اقلام تعهدی با هزینه ی بدهی رابطه ی مثبت دارد، اما تاثیر آن بسیار ناچیز بود و چنین نتیجه گیری کردند که کیفیت اقلام تعهدی اعم از اختیاری و غیراختیاری ، تاثیر معناداری بر هزینه ی سرمایه شرکت ندارند.

۲-۱۰- نقد شوندگی سهام

قابلیت نقدشوندگی یک ورقه سهام به معنای امکان فروش سریع آن است. هر چقدر سهمی را بتوان سریع تر و با هزینه ی کم تری به فروش رساند، می توان گفت که آن سهم از نقدشوندگی بیشتری بر خوردار است. اوراق بهاداری که به طور روزانه و به دفعات مکرر معامله می‌شوند، نسبت به اوراق بهاداری که به دفعات محدود و یا دفعات کم معامله می‌شوند، قابلیت نقدشوندگی بیش تر و در نهایت ریسک کم تری دارند. نقش عامل نقدشوندگی در ارزش گذاری دارایی ها حایز اهمیت است؛ زیرا سرمایه گذاران ‌به این موضوع توجه دارند که اگر بخواهند دارایی ها ی خود را به فروش رسانند، آیا بازار مناسبی برای آن ها وجود دارد یا خیر؟ هر چقدر قابلیت نقدشوندگی یک سهم کمتر باشد، آن سهم برای سرمایه گذاران جذابیت کم تری خواهد داشت، مگر این که بازده ی بیشتری عاید دارنده آن شود (جفری و نیکلسون^[۲۴]،۲۰۰۳). نقدشوندگی تابعی از توانایی انجام معامله ی سریع با حجم بالایی از اوراق بهادار و هزینه ی پایین است. ‌به این معنی که قیمت دارایی در فاصله ی زمانی میان سفارش تا خرید، تغییر چندانی نداشته باشد (لیو^[۲۵] ، ۲۰۰۶ ). درجه ی نقدشوندگی یک سرمایه گذاری وقتی پایین است که قیمت منصفانه ی آن به سرعت به دست نیاید. میزان نقدشوندگی سهام بر تصمیمات سرمایه گذاران در تشکیل پرتفوی سرمایه گذاری مؤثر است. به عبارت دیگر، سرمایه گذاران منطقی برای سهامی که نقدشوندگی کمتری دارد، صرف ریسک بیشتری را مطالبه می‌کنند و بازده ی مورد انتظار آن ها بیش تر خواهد بود. ‌بنابرین‏، رابطه ی منفی بین نقدشوندگی و بازده ی سهام در سطح ساختارهای کوچک وجود دارد. زیرا نقدشوندگی کم تر مساوی با ریسک بیشتراست و ریسک بیشتر همراه با بازده ی بیشتر است. اما در سطح کلان و در سطح یک کشور این انتظار می رود، هرچه نقدشوندگی سهام بیشتر می شود در برگیرنده ی اطلاعات جدیدی برای تغییرات تدریجی سهام باشد که به بالارفتن سطح بازده منجر خواهد شد (برلوتی و همکاران^[۲۶]، ۲۰۰۶).