۲-ای کاش لنگ لنگان بیاید و یا اینکه ساعتی درنگ کند تا از او درباره سرزمین‌ها سئوال کنیم.
دعا با صیغه (حیا الاله) آمده است و دعا در این جا متوجه غیر عاقل (خیال)‌ می‌شود که برای تمنا است و آن عبارت است از: درخواست چیز دوست داشتنی که امیدی به آن نیست و توقع برآورده شدن آن نیست. شاعر از ابزار‌ترجی (لو) استفاده کرده است تا نزدیکی و رسیدن به معشوق را به شکل ممکن و امکان پذیر قرار دهد، مضمون دعای شاعر همان درخواست از خداوند متعال است که دوری و هجران او را به نزدیکی و لقا و دیدار محبوب تبدیل کند حتی اگر برای یک مدت زمان کم باشد.

( اینجا فقط تکه ای از متن پایان نامه درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. )

در مجموع زن در نزد مرد، نمونه است و بخش کامل کننده شخصیت اوست. او با این کار خواهان دوستی و وصال است و نزدیک شدن به محبوب را بهشت و سعادت ابدی‌ می‌داند و هر زمانی که در این راه با شکست مواجه‌ می‌شود با شکایت و آه و ناله به خدا پناه‌ می‌برد تا به درد و رنج‌های درونی خود تکیه کند و ناراحتی خویش را بر طرف نماید شاعران علاوه بر دعا برای دوستدارانشان و محبت و رسیدن به آن‌ها، برای آن‌ها دعای رحمت و در امان ماندن و حمایت الهی نیز‌ می کند.
همان گونه که اسحاق موصلی( وفات ۲۳۵ هـ ) برای معشوقه‌اش‌ (عبیده) دعا‌ می‌کند که خداوند او را در امان دارد و حفظ نمایدو‌ می‌گوید:

۱-أمِسْتُ عُبیدهُ فی اْلاحسانِ واحَدَهُ
۲-مِنْ اَحْسَنَ النَّاس وَجْهاً حَینَ تُبصْرُها
فَاللهُ جَارَ لَها مِنْ کُلِ مَحْذُورِ
وَ اَحْذقِ الناسِ اِنْ غَنَّتْ بِطَنْبُورِ
(اسحاق موصلی؛ ۱۹۷۰: ۲۲۱)

ترجمه
۱-عبیده در نیکی و احسان یگانه آن گشته است پس خداوند از تمامی آفات او را محافظت کند و یار و همراهش باشد.
۲- هنگامی که به او نگاه کنی او از نیکو‌ترین چهره‌ها در میان مردم است و هر گاه با طنبور به موسیقی و آواز بپردازد از باهوش‌ترین مردمان است.
شاعر برای معشوقه‌اش‌ (عبیده) دعا‌ می‌کند که خداوند همیشه یار و یاورش باشد. همراهی از جانب خداوند متعال، پناه بردن به اوست. (ابن منظور؛ ۱۴۰۸: ۴۱۵) سپس او را این گونه توصیف‌ می‌کند که دارای چهره‌ای زیبا و نورانی است و که انسان با دیدنش شاد و مسرور‌ می‌گردد و همچنین اشاره‌ می‌کند به ذکاوت و هوشیاری او و به کار گیری ابزارهای موسیقی و اظهار شادمانی شنودگان زمانی که او با طنبور موسیقی سر‌ می‌دهد.

۴-۱-۰۷ دعای شاعران برای افراد نیکوکار‌

شاعران نوعا در میان قصایدشان در حق افراد نیکوکار (فقیهان و عالمان) زمانشان اشعار دعایی متنوعی سروده‌اند زیرا این افراد جایگاه ویژه‌ای در میان مردم و نزد خلفا و رجال دولتی داشتند، که از آن جمله قول صالح بن عبد القدوس (وفات ۱۶۷ هـ) در مدح ابی هذیل علاف است زمانی که وی بر مردی مانوی نگریست و او را ساکت کرد:

۱- اَبا هَذیلُ هَداکَ اللهُ یا رَجُلُ
فَانْتَ حَقاً لِعُمری مُعْضَل جَدَل(صالح بن عبد القدوس؛ ۱۹۶۷: ۱۲۹)

ترجمه
۱-ای ابا هذیل خداوند تو را هدایت کند‌ای مرد به راستی که تو برای من مایه دردسر و گرفتاری در زندگی هستی.
دعا با صیغه (خداوند تو را هدایت کند) آمده است زیرا خداوند هدایتگر به سوی راه درست است و این یک دعای خیر است تا شخص ممدوح، عمل صالح و بر طبق هدایت انجام دهد و از این جا است که دعا به به این معنی، برای همراهی با عمل ممدوح آمده است و در حق افراد صالح به کار‌ می‌رود.
دعبل خزاعی (وفات ۲۴۶ هـ ) نیز ضمن مدح معاذ بن جبل بن سعد حمیری که از فرزندان عبد الرحمن فقیه است برای سلامتی وی دعا‌ می‌کند و‌ می‌گوید:

۱-وَ إذَا یاسَرَتْهُ صادَفْتَهُ
۲- وَ إذَا عاسَرَتْهُ ألفْیَتْهُ
۳- فَأَحْمَدُ اللهُ عَلیَ صُحْبَتِه
سَلِسَ الْخُلْقِ، سَلیَِم النَّاحِیهِ
شَرِسْ الرَایِ اَبَّیاً داهِیهِ
وَ أَسْالُ الرَّحْمنَ مِنْهُ العافِیَهِ
(دعبل خزاعی؛ ۱۴۱۷: ۱۶۱)

ترجمه
۱-هر گاه بر او آسان بگیری با او روبرو‌ می‌شوی که دارای اخلاقی نرم و خوش خو و فردی درست و سالم است.