نالتی و دیگران، در پژوهشی با عنوان “راهبری شرکتی و ریسک” به بررسی رابطه بین مکانیزم های راهبری شرکتی و ریسک های مالی و تجاری پرداختند. برای این منظور، حجم وسیعی از شرکت های انگلیسی را طی دوره زمانی ۱۲ ماهه منتهی به مارس ۲۰۱۰ مورد بررسی قرار دادند. نتایج این تحقیق حاکی از آن است شرکت هایی که اندازه هیات مدیره کمتری دارند )کمتر از ۸ عضو(، ریسک مالی کمتری را می‌پذیرند. همچنین ‌به این نتیجه رسیدند که استقلال هیات مدیره تأثیری بر پذیرش ریسک مالی ندارد. در زمینه ریسک تجاری نیز آن ها ‌به این نتیجه رسیدند که ارتباط معناداری بین ریسک تجاری و راهبری شرکتی وجود ندارد.( نالتی و دیگران ،۲۰۱۲).

متوسل و همکاران، در تحقیقی به بررسی رابطه بین ویژگی های نظام راهبری شرکتی،کیفیت حسابرسی و کیفیت افشای اطلاعات در ۵۹۰شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران طی سال های ۲۰۰۴ تا ۲۰۱۱ پرداختند و ‌به این نتیجه رسیدند که هیچ رابطه ای بین ویژگی های نظام راهبری شرکتی(شامل اندازه هیات مدیره،استقلال هیات مدیره،اندازه مؤسسه‌ حسابرسی و مالکیت نهادی)با کیفیت افشای اطلاعات وجود ندارد.(متوسل و همکاران،۲۰۱۳).

علام و علیشاه، در پژوهشی به بررسی رابطه راهبری شرکتی و ریسک شرکت پرداختند. این دو محقق ۱۰۶ شرکت پاکستانی را طی دوره ۲۰۱۰ – ۲۰۰۵مورد بررسی قرار دادند و در پایان ‌به این تیجه رسیدند که بین معیارهای راهبری شرکتی و ریسک شرکت ارتباط معناداری وجود دارد. کنترل خانوادگی و کنترل بانکی ارتباط معکوس با ریسک شرکت، ساختار مالکیت و دوگانگی وظیفه مدیرعامل ارتباط مستقیم با ریسک شرکت داشتند. (علام و علیشاه،۲۰۱۳).

موران ^[۴۲]و همکاران، نتایج تحقیق آنان حاکی از آن بود که استقلال هیات مدیره و اندازه هیات مدیره تأثیر مثبت و معناداری بر ارزش شرکت در میان شرکت‌های بریتانیایی دارد اما آن ها بین استقلال هیات مدیره و ارزش شرکت در میان شرکت هایی ایالت متحده رابطه معنی داری پیدا نکردند .(موران و همکاران،۲۰۱۴).

۲-۳-۲پژوهش های داخلی

حسن قالیباف اصل، به بررسی تأثیر ساختار سرمایه (اهرم مالی ) بر روی ریسک سیستماتیک (β ) سهام عادی پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران پرداخته است . در این تحقیق ، ۲۶ شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران که در سال ۱۳۶۸، در بورس فعال و دارای هزینه بهره وام های دریافتی بودند ، انتخاب و در فاصله زمان (۱۳۶۸ تا ۱۳۷۲) مورد بررسی قرار گرفت.نتایج حاصل از این تحقیق بیانگر آن بود که اهرم مالی بر ریسک سیستماتیک تأثیر مستقیم دارد یعنی با افزایش اهرم مالی(بدهی)، ریسک سیستماتیک شرکت افزایش می‌یابد. (حسن قالیباف اصل،۱۳۷۳).

احمد احمدپور، در رساله دکترای خود ، به بررسی ”آثار اهرم عملیاتی، مالی و اندازه شرکت روی ریسک سیستماتیک سهام عادی شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق تهران“ پرداخت. نتایج تحقیق نشان می‌دهد که اهرم مالی روی میزان ریسک سیستماتیک اثر دارد؛ یعنی با افزایش میزان بدهی شرکت ها، ریسک سیستماتیک نیز افزایش می‌یابد. در صورتی که اهرم عملیاتی روی میزان ریسک سیستماتیک اثر ندارد . اندازه شرکت(میزان دارایی) روی میزان ریسک اثر معنادار دارد. به عبارت دیگر هر اندازه میزان دارایی شرکت ها بیشتر باشد، ریسک سیستماتیک آن کاهش می‌یابد.(احمد احمدپور،۱۳۷۷).

نوروش و همکاران، به بررسی رابطه بین سازوکارهای نظام راهبری شرکت و هزینه های نمایندگی شرکت‌های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران پرداختند.نتایج حاصل از بررسی نمونه ای ۸۸ شرکت طی سال‌های ۱۳۸۲ الی ۱۳۸۵ بیانگر این بود که بین اعضای غیرموظف هیات مدیره و درصد مالکیت سرمایه گذاران نهادی با هزینه های نمایندگی رابطه معنادار و منفی وجود دارد.از طرفی،نتایج پژوهش آن ها با فرض وجود رابطه بین نسبت بدهی شرکت‌ها و هزینه های نمایندگی، مطابقت نداشت.(نوروش و همکاران،۱۳۸۳).

نمازی و مرادی، سازه‌های مؤثر در تعیین پاداش هیات مدیره شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران را بررسی کردند. یافته ها حاکی از رابطه ی معنادار بین نسبت بازده دارایی ها، اندازه شرکت، تمرکز مالکیت و ریسک مالی با پاداش هیات مدیره بوده است.(نمازی و مرادی،۱۳۸۴).

باقرزاده ، رابطه خطی مثبت بین ریسک سیستماتیک و بازده سهام در بورس اوراق بهادار تهران وجود دارد. (باقرزاده ،۱۳۸۴).

مشایخ و اسماعیلی، بین میزان مالکیت اعضای هیات مدیره و کیفیت سود رابطه ای مشاهده نکردند. (مشایخ و اسماعیلی ،۱۳۸۵).

در تحقیقی که توسط قالیباف اصل و رضایی، انجام شد، آزمون ها نشان دادند که بین نسبت اعضای غیر موظف و عملکرد شرکت، رابطه معناداری وجود ندارد.(قالیباف اصل و رضایی،۱۳۸۶).

مدرس و حصار زاده ، در پژوهشی با بهره گرفتن از اطلاعات مالی شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران در سال های ۱۳۷۹ تا ۱۳۸۵ ، رابطه بین کیفیت گزارشگری مالی و کارایی سرمایه گذاری بررسی نمودند. ایشان بیان نمودند بر اساس پژوهش های قبلی گزارشگری مالی با کیفیت می‌تواند پیامدهای اقتصادی مهمی از جمله افزایش کارایی سرمایه گذاری داشته باشد. نتایج این پژوهش نشان داد که، علاوه بر اینکه سطح کیفیت گزارشگری مالی با سطح کارایی سرمایه گذاری رابطه معنادار و مثبتی دارد، کیفیت بالاتر گزارشگری مالی موجب بهبود کارایی سرمایه گذاری می‌گردد. همچنین این پژوهش نشان داد که بین بیش( کم) سرمایه گذاری و کیفیت گزارشگری مالی رابطه منفی و معناداری وجود دارد. ‌بنابرین‏ نتایج این پژوهش حاکی از آن است که کیفیت گزارشگری مالی از طریق کاهش بیش ( کم ) سرمایه گذاری، می‌تواند موجب ارتقای کارایی سرمایه گذاری گردد . (مدرس و حصار زاده ،۱۳۸۷).

آقایی و همکاران، به بررسی رابطه بین ویژگی های راهبری شرکتی (تمرکز مالکیت ،‌مالکیت نهادی ، نفوذ مدیر عامل ، دوگانگی وظیفه مدیر عامل ، اندازه هیات مدیره ، استقلال هیات مدیره ، اتکای بر بدهی و مدت زمان تصدی مدیر عامل در هیات مدیره)و محتوای اطلاعاتی سود در صورت وجود مدیریت سود در شرکت‌های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران در سال‌های ۱۳۸۶ – ۱۳۸۰ می پردازند. یافته های آن ها نشان می‌دهد دوگانگی وظیفه مدیر عامل تأثیری بر بهبود محتوای اطلاعاتی سود چه در زمان وجود انگیزه مدیریت سود بالا و چه در زمان وجود انگیزه مدیریت سود پایین ندارد.(آقایی و همکاران ،۱۳۸۸).

سجادی و همکاران ، ‌به این نتیجه رسیدند که اندازه شرکت، عمر شرکت و نوع صنعت رابطه مثبت معنی دار و ساختار مالکیت رابطه منفی معنی دار با کیفیت گزارشگری مالی دارد ولی رابطه نوع حسابرس با کیفیت گزارشگری مالی از لحاظ آماری معنی دار نمی باشد. (سجادی و همکاران، ۱۳۸۸ ).