نخست، ارائه برآوردی معقول و منطقی از سودآوری آتی شرکت به استفاده‌ کنندگان جهت ارزیابی اوضاع مالی شرکت، دوم ارائه ابزارهای لازم به استفاده‌ کنندگان برای ارزیابی منطقی اطلاعات افشاشده. ارائه پیش‌بینی‌های سود همراه با ابزارهای لازم به استفاده‌ کنندگان برای ارزیابی منطقی این پیش‌بینی‌ها، مسئله‌ای است که امروزه در گزارشگری مالی بسیار موردتوجه قرارگرفته است. برای مثال در اکتبر ۱۹۷۴، کمیته تحقیقات حسابداری انجمن حسابداران خبره کانادا، اظهار می‌دارد: «روش‌های حسابداری یک شرکت، وضعیت مالی، نتایج عملیات و تغییرات در وضعیت مالی را که در صورت‌های مالی آن انعکاس یافته است، تحت تأثیر قرار می‌دهد؛ ‌بنابرین‏، افشا روش‌های حسابداری به کار گرفته‌شده در یک مؤسسه‌، مورد تأکید هدف سودمندی صورت‌های مالی قرار می‌گیرد.» اصول حسابداری، روش‌ها و فرآیندها ممکن است از یک صنعت به صنعت دیگر فرق کند و نمی‌توان فرض نمود استفاده‌کننده در صورت‌های مالی با این تفاوت‌ها آشناست. بدین ترتیب استفاده‌ کنندگان پیش‌بینی سود می‌بایست از مبانی تهیه و ارائه این پیش‌بینی‌ها مطلع گردند. سوم، ارائه و افشای اطلاعات تا جایی که توانایی شرکت برای دستیابی کلی به اهداف پیش‌بینی شده‌اش به‌طورجدی به مخاطره نمی‌اندازد (آزاد،۱۳۸۳).

۲-۲-۳-۱- اهمیت و کاربرد پیش‌بینی سود

یکی از اولین و مهم‌ترین پرسش‌هایی که در بازارهای سهام همواره مطرح بوده است، امکان پیش‌بینی قیمت سهام است. سرمایه‌گذاران، سهام‌داران، مدیران، پژوهشگران سایر متصدیان بازار به دنبال آن هستند تا امکان پیش‌بینی قیمت سهام را آزمون کرده و هرکدام بنا به دیدگاه، بهره لازم از این پیش‌بینی ببرند. شاید بتوان مهم‌ترین عامل تأثیرگذار بر قیمت سهام را در پیش‌بینی سود رسم جستجو کرد (جنابی، ۱۳۸۱) سود ازجمله شاخص‌های اندازه‌گیری فعالیت یک واحد اقتصادی است. سرمایه‌گذاران برای سود حسابداری به عنوان ابزار پیش‌بینی، جایگاه خاصی در نظر دارند. ارزش جاری هر واحد تجاری با جریان سود مورد انتظار پیوند خورده است و سرمایه‌گذار معمولاَ بر مبنای انتظاراتش از سود آتی، به نگهداری یا فروش سهام تصمیم می‌گیرد. بیانیه مفهومی شماره ۱ هیئت تدوین استاندارهای حسابداری مالی معتقد است: سرمایه‌گذاران و اعطاکنندگان و سایرین به ارزیابی دورنمای خالص جریان نقد آتی واحد تجاری علاقه‌مندند و غالباً سود به دست‌آمده را برای کمک به ارزیابی قدرت سودآوری، پیش‌بینی‌های سود آتی، برآورد ریسک اعطای اعتبار و سرمایه‌گذاری واحد تجاری به کار می‌گیرند (آزاد،۱۳۸۳).

۲-۲-۳-۲-استفاده کنندگان پیش‌بینی های سود

یکی از اهداف اصلی حسابداری ارائه اطلاعاتی است که بتوان با بهره گرفتن از آن رویدادهای تجاری آینده را پیش‌بینی کرد. از این دیدگاه روش مبتنی بر پیش‌بینی برای تدوین و ارائه یک تئوری حسابداری، باید روش‌های گوناگون حسابداری را، ازنظر توانایی آن‌ ها جهت پیش‌بینی رویدادهای اقتصادی یا تجاری، ارزیابی کرد. به‌طورکلی، شاخص سودمندی در پیش‌بینی عبارت از رابطه احتمالی بین رویدادهای اقتصادی موردنظر تصمیم‌گیرنده و متغیرهای پیش‌بینی کننده مربوط که تا حدی از اطلاعات حسابداری نشأت می‌گیرد.

استفاده‌ کنندگان ‌در یکی از سه گروه ذیل قرار می‌گیرند:

۱-گروه استفاده‌ کنندگان دارای امتیاز، از قبیل ممیزین مالیاتی، سازمان‌های نظارتی و بازرسی دولتی، بانک‌ها

۲-گروه سهام دران، اعم از سهام‌داران گذشته، حال و آینده و مشاوران آنان

۳-گروه ذینفعان ویژه، مثل رقبا، گروه‌های اعتباردهنده و سایر ذینفعان اقتصادی که تحت تأثیر افشای اطلاعات قرار دارند (آزاد،۱۳۹۳)

۲-۲-۳-۳- قابلیت پیش‌بینی سود و اندازه گیری آن

قابلیت پیش‌بینی یکی از خصوصیات کیفی اطلاعات حسابداری است که به مربوط بودن اطلاعات می‌گردد. مطالعه ادبیات موضوعی بیانگر آن است که قابلیت پیش‌بینی توسط بسیاری از محققین، به‌عنوآن‌یکی از معیارهای مرتبط با خصوصیات سری زمانی سود معرفی‌شده است. برخی محققین (ازجمله شیپر و وینسنت، ۲۰۰۳؛ فرانسیس و همکاران، ۲۰۰۴؛ جینگ،۲۰۰۷) قابلیت پیش‌بینی را به‌عنوآن‌یک معیار مجزای کیفیت سود در نظر می‌گیرند؛ اما برخی دیگر (ازجمله دچو و همکاران،۲۰۰۹) قابلیت پیش‌بینی را در سرفصل پایداری سود مطرح می‌کنند. عده‌ای دیگر (ازجمله باروا،۲۰۰۶؛ولوری،۱۹۹۹) نیز، قابلیت پیش‌بینی را دریک سرفصل مجزا تحت عنوان معیارهای مرتبط با خصوصیات کیفی اطلاعات حسابداری جای می‌دهند. برخی بر این باورند که قابلیت پیش‌بینی به مجموعه گزارشگری مالی (شامل سود و اجزای آن) مرتبط است بیانیه مفهومی شماره ۲ هیئت تدوین استانداردهای حسابداری مالی (پاراگراف ۵۳) قابلیت پیش‌بینی را به‌عنوآن‌یک ورودی در فرایند پیش‌بینی بیان می‌کند. قابلیت پیش‌بینی «ظرفیت کل گزارشگری مالی شامل اجزاء سود و دیگر اقلام غیر انباشته عدد سود برای پیش‌بینی» تعریف‌شده است تا توانایی استفاده‌ کنندگان برای پیش‌بینی مواردی که مدنظر دارند، بهبود پیدا کند. از این نظر، قابلیت پیش‌بینی به مفید بودن در تصمیم‌گیری مرتبط می‌رود. بااین‌حال، محققان گاهی از قابلیت پیش‌بینی به عنوان «توانایی سودهای گذشته برای پیش‌بینی سودهای آتی» یاد می‌کنند (لایپ، ۱۹۹۰). از این نظر، قابلیت پیش‌بینی را می‌توان به وظیفه خاص «کاهش واریانس نوآوری‌های سود» مرتبط کرد ولی بندرت می‌توان آن را به ارائه صادقانه سودهای گزارش‌شده مرتبط دانست. قابلیت پیش‌بینی نیز به شیوه های مختلف اندازه‌گیری می‌رود. این معیار کیفیت سود، در قالب توانایی سود در پیش‌بینی سودها و جریان‌های نقدی آتی سنجیده می‌رود. در این راستا ۴ مدل در ادبیات موضوعی معرفی گردیده است.

این مدل‌ها به شرح زیر می‌باشند:

۱) مدل پیش‌بینی سودهای آتی با استفاده سودهای جاری

۲) مدل پیش‌بینی سودهای آتی با بهره گرفتن از اجزای نقدی و تعهدی سودهای جاری

۳) مدل پیش‌بینی جریان‌های نقدی آتی با بهره گرفتن از سودهای جاری