کود نیتروژنه

۰ kg/ha

۲۲۵ kg/ha

۴۵۰ kg/ha

مصرف نیتروکسین

c 10/227

a 00/326

a 80/314

بدون نیتروکسین

c 70/220

c 60/249

b 10/281

پژوهش‌های بسیاری نشان می‌دهد که وجود باکتری در ریزوسفر و اندوریزوسفر گیاهان میزبان، اثرهای معنی‌داری در افزایش وزن هزار دانه و در نتیجه بهبود محصول پدید می‌آورد، به گونه‌ای که رابطه متقابل گیاه با آزوسپیریلوم و ازتوباکتر را از حیث اثرهای مفید باکتری بر رشد گیاه، قابل مقایسه با همزیستی لگوم – ریبوزوم می‌دانند. پاسخ گیاهان به تلقیح با آزوسپیریلوم و ازتوباکتر و کاربرد نیتروژن به صورت افزایش میزان نیتروژن دانه و وزن هزار دانه گزارش شده است (Jashankar and Wahab, 2004). باکتری‌های موجود در کود زیستی نیتروکسین علاوه بر تثبیت نیتروژن هوا و متعادل کردن جذب عنصر‌های اصلی پر مصرف و ریزمغذی مورد نیاز گیاه با سنتز و ترشح مواد محرک رشد گیاه نظیر انواع هورمونهای تنظیم کننده رشد مانند اکسین، سبب بهبود رشد و نمو می‌شوند (سجادی نیک و همکاران، ۱۳۸۹ الف). یارمحمودی و همکاران (۱۳۸۹) بیان داشتند که در تیمار تلفیقی کود اوره و کود زیستی، بیشترین وزن هزار دانه به دست آمد.
۴-۱-۳- تعداد دانه در ردیف بلال
نتایج تجزیه واریانس داده‌ها از نظر تعداد دانه در ردیف بلال نشان می‌دهد که اثر برهمکنش نیتروکسین و کود نیتروژنه در سطح احتمال ۵ درصد معنی‌دار بود(جدول ۴-۱). مقایسه میانگین اثرات متقابل دوگانه نشان داد که تیمار مصرف نیتروکسین و مصرف ۲۲۵ کیلوگرم در هکتار نیتروژن با دارا بودن ۲۲/۴۴ دانه در ردیف بلال نسبت به تیمار شاهد با ۳۳/۳۳ دانه در ردیف بلال، برتری معنی‌داری دارد(جدول ۴-۹).
جدول ۴- ۹- جدول مقایسه میانگین اثر ترکیب سطوح مختلف کود نیتروکسین و کود نیتروژنه بر صفت تعداد دانه در ردیف بلال ذرت.

کود نیتروژنه

۰ kg/ha

۲۲۵ kg/ha

۴۵۰ kg/ha

مصرف نیتروکسین

۳۳/۳۵ d

۲۲/۴۴ a

۰۰/۴۱ b

بدون نیتروکسین

۳۳/۳۳ e

۳۳/۳۵ d

۳۳/۳۸ c

تعداد دانه در ردیف بلال، قبل از ظهور بلال و عمدتاً بر اساس پتانسیل ژنتیکی گیاه تعیین می‌گردد. بعد از لقاح دانه‌ها، ادامه رشد و پرشدن آنها منوط به ارسال مواد فتوسنتزی از منبع تولید کننده مواد پرورده به سوی آنها می‌باشد. با افزایش کود نیتروژن و استفاده از کود زیستی در این مرحله، تأثیر بر ظرفیت‌های ژنتیکی مثبت بوده و در همین شرایط سطح برگ نیز بر اساس پتانسیل ژنتیکی گیاه کاملاً توسعه یافته و با حداکثر ظرفیت خود مواد فتوسنتزی را تولید و با اولویت به سوی دانه‌ها ارسال می‌کند تا گیاه حداکثر توانایی ژنتیکی خود را برای نزدیک شدن به پتانسیل تولید، بروز دهد (ارادتمند اصلی و همکاران، ۱۳۸۸). یزدانی و همکاران(۲۰۰۹) نیز به نتایج مشابهی دست یافتند.

۴-۱-۴- تعداد ردیف در بلال
همانگونه که در جدول ۴-۱ مشاهده می‌شود اثرات اصلی تیمارهای پرایمینگ و مصرف کود نیتروژنه در سطح احتمال یک درصد و تیمار مصرف نیتروکسین در سطح احتمال ۵ درصد بر صفت تعداد ردیف در بلال معنی‌دار شد. در مقایسه میانگین اثر پیش تیمار بذر بر صفت مذکور، مشاهده گردید که بالاترین تعداد ردیف در بلال (۷۲/ ۱۵عدد) مربوط به پیش تیمار بذر با بهره گرفتن از آب مقطر بود. در حالی که پیش‌تیمارهای بذر با HB-101 و شاهد از این نظر تفاوت معنی داری با هم نداشتند (جدول ۴-۱۰).