بارانی، درویشی، اعظمی، زرافشانی (۱۳۸۸) در تحقیقی به بررسی روند پیشرفت تحصیلی دانشجویان ترویج و آموزش کشاورزی دانشگاه رازی و عوامل مؤثر بر آن پرداخته‌اند. نتایج حاصل از آزمون رگرسیون چندگانه به روش گام به گام نشان داد که ۷۶ درصد از تغییرات متغیر پیشرفت تحصیلی (معدل) را ده متغیر شامل: محل نشستن در کلاس، وضعیت اقتصادی خانواده، اضطراب امتحان، خاستگاه سکونت، انگیزه و علاقه، باور به خودکارآمدی، جمعیت خانواده، میزان ملاقات با استاد راهنما (مشاوره)، آینده ی شغلی و میزان تحصیلات والدین، تبیین می نمایند . با توجه به نتایج، چیدمان کلاس ها به صورت کنفرانسی، اتخاذ سیاست های افزایش جذب و پذیرش دانشجویان بومی در دانشگاه ها، برقراری فرصت های بیشتر اساتید راهنما برای ملاقات با دانشجویان، و در نهایت، بهره گیری از الگوی یادگیری تجربی در آموزش، پیشنهاد گردید.

علاوه بر این تهمتن (۱۳۷۷) ‌به این نتیجه رسیده است که دانش آموزانی که انگیزش تحصیلی سطح بالایی دارند فعالیت­های تحصیلی بیشتری را می­پذیرند، تکالیف درسی بیشتری انجام می‌دهند در نتیجه موفقیت بیشتری کسب می‌کنند. در پی بررسی رابطه بین شیوه های فرزندپروری با انگیزش پیشرفت و متغیر اخیر با پیشرفت تحصیلی دانش آموزان دریافتند که انگیزش پیشرفت در پسران از دختران بیشتر بوده و با پیشرفت تحصیلی دارای همبستگی مثبت معنی داری است.

همچنین رودباری، احمدی و عبادی فرد آذر (۱۳۸۹) با بررسی عوامل مؤثر بر پیشرفت تحصیلی دریافتند، میزان قوت وضعف زمینه آموزشی دانشجویان در سال‌های گذشته، فاصله بین دیپلم و ورود به دانشگاه، تأهل، بومی بودن، جنسیت نیز در پیشرفت تحصیلی تأثیرگذار بوده است. آن ها معقدند چون نمونه آن ها دانشجویان خوابگاهی بودند احتمالاً برخورداری دانشجویان متأهل از خوابگاه متأهلین و کمک معیشتی مسؤلان ‌به این گروه از دانشجویان دلیلی بر معدل بالای آن ها است. آن ها دریافتند که دانشجویان مجرد، خوابگاهی و غیر بومی مرد پیشرفت تحصیلی کمتری داشته اند که با نتایج پژوهش های دیگر در خصوص پیشرفت تحصیلی بهتر در مجردها مغایرت دارد. این محققان یافته های پژوهش خود را استدلال نکرده اند.

به علاوه باقری (۱۳۷۳)، درپایان نامه خود تحت عنوان بررسی رابطه شیوه های فرزند پروری با انگیزش پیشرفت در رابطه متغیر اخیر با پیشرفت تحصیلی دانش آموزان پسر مقطع راهنمایی اهواز ‌به این نتایج دست یافت.

۱- بین متغیر استقلال آموزی، تسلط آموزی ‌و مراقبت آموزی با انگیزش پیشرفت رابطه معنی دار آماری وجود دارد.۲- بین نمره های انگیزش پیشرفت با نمره های پیشرفت تحصیلی رابطه مثبت معنی دار وجود دارد.

مختاری (۱۳۷۳)، درپایان نامه خود با عنوان” مقایسه میزان پیشرفت تحصیلی دانش آموزان در دو نظام آموزشی جدید و قدیم درشهر اصفهان” ‌به این نتیجه رسید: آنچه بیشتر از نظام آموزشی بر میزان پیشرفت تحصیلی مؤثر است، خصوصیات دانش آموزان می‌باشد. به عبارت دیگر دانش آموزانی که دارای توانایی قبلی بیشتری هستند ،تصور مثبت تری ازخود دارند و انگیزش بیشتری برای پیشرفت دارند، درهر دو نظام از پیشرفت تحصیلی بیشتری برخوردارند.

خوانساری (۱۳۷۵) درپایان نامه خود تحت عنوان” بررسی رابطه جو عاطفی خانواده با انگیزش پیشرفت دانش آموزان دختر سال اول دبیرستان های منطقه ۳ شهر تهران” به نتایج زیر دست یافت:

متغیرهای جو عاطفی (دموکراسی، دیکتاتوری و آزادی مطلق) خانواده وهمچنین تحصیلات پدر پیش‌بینی کننده مناسبی برای انگیزش پیشرفت محسوب نمی شود و فقط تحصیل مادر یک پیش‌بینی کننده معنادار برای انگیزش پیشرفت بوده و اهمیت دارد.

دارابی(۱۳۸۰) در پایان نامه خود تحت عنوان” رابطه جو خانواده”، پایگاه اجتماعی، ‌و مکان کنترل با انگیزش درونی در مقایسه با افراد برخوردار از مکان کنترل بیرونی از انگیزش پیشرفت بالاتری برخوردارند.

علاوه بر این شریفیان (۱۳۸۱)، پژوهشی با عنوان شناخت عوامل مؤثر بر پیشرفت تحصیلی دانشجویان دانشگاه شاهد انجام داده که نتایج حاصله در این تحقیق نشان می‌دهد پیشرفت تحصیلی با متغیرهایی چون میزان سن، باورهای سنتی، وضعیت اشتغال، پایگاه اجتماعی، وضعیت اسکان، نوع دیپلم، سال اخذ دیپلم، دفعات شرکت در کنکور و سال ورود به دانشگاه ارتباط نداشته و با متغیرهایی چون جنسیت، مسائل و مشکلات خانوادگی، میزان علاقه مندی، نحوه گذران اوقات فراغت، رشته تحصیلی، حضور در دانشکده و میزان آگاهی اجتماعی دانشجویان ارتباط دارد.

موسوی راد (۱۳۸۲) در پژوهشی ‌به این نتایج رسید که عواملی چون سطح سواد، درآمد والدین، طبقه بندی اجتماعی، محل سکونت، درآمد دانشجو (حمایت مالی از دانشجو) وضعیت اشتغال، سهمیه قبولی، وضعیت تأهل و معدل کتبی سال چهارم دبیرستان (موفقیت تحصیلی در دوره دبیرستان)، از عمده عوامل اجتماعی- اقتصادی مؤثر بر موفقیت تحصیلی و کسب مدارج بالای علمی و تحصیلی می‌باشد و بین این متغیرها و موفقیت تحصیلی رابطه مثبتی وجود دارد، همچنین عواملی چون سن، جنس، نوع دانشکده، مقطع تحصیلی، تعداد فرزندان بعد یا اندازه خانواده و ترتیب تولد با موفقیت تحصیلی مرتبط بوده و از عواملی تأثیرگذار محسوب می‌شوند.

حجازی (۱۳۸۵) تحقیقی ‌در مورد نقش عوامل اقتصادی- اجتماعی در موفقیت تحصیلی وعملکرد شغلی دانشجویان کشاورزی دانشگاه تهران انجام داده است. از نتایج حاصله چنین برداشت می شود که بین تحصیلات مادر و پدر نیز با موفقیت تحصیلی دانشجو (معدل لیسانس) رابطه معنی داری وجود دارد. ضمناً هیچ یک از سازه‌های تبار اجتماعی با عملکرد شغلی رابطه معنی داری نشان نداده است. ‌بنابرین‏ فرض اینکه چنانچه دانشجویان کشاورزی از بین افرادی که سابقه زندگی و یا آشنایی با روستا و کار کشاورزی داشته باشند در تحصیل و حرفه کشاورزی موفق ترند درست نبوده. این تحقیق نشان می­دهد که تفاوت معنی داری بین محل تولد دانشجویان (روستا، شهر، مرکز استان و تهران) از نظر عملکرد شغلی و موفقیت تحصیلی وجود ندارد.

معدن دارآرائی (۱۳۷۰) در تحقیقی که به بررسی عوامل انگیزش مؤثر و پیشرفت تحصیلی دانشجویان موفق دانشگاه اصفهان به منظور ارائه پیشنهاداتی به برنامه ریزان و ‌سیاست‌گزاران‌ نظام آموزش عالی کشور در راستای اتخاذ تصمیماتی جهت افزایش موفقیت تحصیلی سایر دانشجویان پرداخته شده بود فرضیات تحقیق را وضعیت اقتصادی و اجتماعی والدین و ویژگی های شخصی از قبیل هوش، استعداد تحصیلی، پشتکار، اعتماد به نفس دانشجویان، امکانات علمی دانشگاه، آینده شغلی رشته تحصیلی، علاقمندی توأم با انتخاب آگاهانه توسط دانشجویان و نیز محتوای دروس رشته تحصیلی در پیشرفت تحصیلی دانشجویان موفق مؤثر است یا نه؟ در نظر گرفته شده است. ‌بنابرین‏ طبق نتایج به دست آمده از این بررسی، مهمترین عوامل پیشرفت تحصیلی، ویژگی خانوادگی و دومین عامل ویژگی های شخصی است و در مرحله سوم ویژگی های رشته تحصیلی و محتوای برنامه آموزشی عنوان شده است.