بازدهی سریع سرمایه
تجهیزات فصلی
کانال توزیع کم هزینه
بالاترین توجه به محصولات
دسترسی راحت
شکل شماره (۶-۲) نیازها و خواسته های اعضاء کانال توزیع گردشگری( منبع: وظیفه دوست ، یاری، نشریه مدیریت شماره ۱۲۰)
استفاده از امکانات فناوری اطلاعات و ارتباط و به طور اخص، اینترنت و تجارت الکترونیک در زنجیره توریسم از زمان تصمیم تا رضایت مندی پس از انجام سفر، نشان دهنده تاثیر این فناوری در تمام چرخه تولید و توزیع خدمات توریسم است که به بخشهای زیر قابل تقسیم است.
– خطوط هوایی الکترونیکی
– میهمان پذیری الکترونیکی
– متصدیان تورالکترونیکی
– مقصد سفر الکترونیکی
خطوط هوایی الکترونیکی :
شرکت های هواپیمایی شاید جزء اولین شرکت هایی بودند که نیاز به نوآوری، ارتباط موثر، سریع، ارزان و صحیح با آژانس های مسافرتی و صنایع مشابه را درک کردند. شرکت های هواپیمایی از آغاز اولین مراحل پیشرفت شان سرمایه گذاری سنگینی روی ICT[9]1 کرده اند، هم اکنون شرکت های هواپیمایی به وب سایت خود به صورت مهمترین کانال توزیع شان می نگرند و از سال ۲۰۰۷ فروش online و [۱۰]۲eticketing مکانیسم اصلی توزیع بلیط شرکت های هواپیمایی را تشکیل می دهد.
میهمان پذیری (اسکان) الکترونیکی:
موسسات میهمان پذیری (سکونت دهی) به منظور مدیریت موجودی و کنترل دارایی خود شروع به بکارگیری ICT کرده اند. در سال ۲۰۰۴ میلادی ۲۰ درصد ، در سال ۲۰۰۵، ۲۵ درصد و در سال ۲۰۰۶ حدود ۲۹ درصد ، از کل درآمد صنعت گردشگری از طریق اینترنت ایجاد شده است. همچنین حدود ۳۹درصد از کل فروش خدمات مسافرتی از طریق امکانات اینترنت و آنلاین انجام گرفته است. ICT به عنوان ابزار رسیدن به برتری رقابتی برای صنعت میهمان نوازی تشخیص داده شده است. اینترنت پروسه رزرو هتل را به مقدار زیادی بهبود بخشیده است.
(( اینجا فقط تکه ای از متن درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. ))
متصدیان تورالکترونیکی :
مهمترین عملکرد متصدیان تور در مسیر توزیع خدمات مسافرتی ـ تفریحی، مجموعه های مسافرتی است که شامل همه مخارج و امکانات می باشد و ترکیبی از محصولات و خدمات هستند. این مجموعه ها تحت عنوان پکیج توریزم عرضه می شوند. پکیج ها ترکیب های از پیش مرتب شده هستند و متشکل از حمل و نقل، اتاق هتل و محل اسکان و سرویس های توریستی، دیگر که برای کاهش قیمت کل، جمع آوری و در یک قیمت محاسبه شده و فروخته و عرضه شده اند.
بزرگترین مزیت تورهای الکترونیکی این است که می تواند محصولات مختلفی در زمینه صنعت جهانگردی در سراسر دنیا با هزینه ای بسیار اندک در اختیار متقاضیان و مسافران قرار دهد، از طریق حذف هزینه های سربار مربوط به دفاتر فروش بلیط و ذخیره جا، کاهش هزینه چاپ و صدور بلیط و پرداخت کمیسیون به آژانس های مسافرتی.
آژانس های مسافرتی الکترونیکی:
آژانس های مسافرتی خارجی اغلب واسطه صنعت گردشگری و مشتریان دور از منطقه گردشگری می باشند. با وجودی که بسیاری از آژانس های سراسر دنیا توأماً به عنوان آژانس های داخلی و خارجی عمل می کنند، اما وجوه تمایز واضحی بین این دو رشته وجود دارد. (۱۹۸۹) Hollo way عنوان می کند که نقش اصلی نمایندگان ، ایجاد مکان دستیابی راحت خریداران به محصولات گردشگری است. در طی تعطیلات و فصول سفر هم این نمایندگان، منبع اطلاعات ، نماینده رزرو و مشاور سرویس های مسافرتی محسوب خواهند شد. مشتریان آنها برای کسب اطلاعات کارشناسانه و کسب مشاوره به آنها مراجعه می کنند. به علاوه آژانس های مسافرتی خارجی سرویس های فرعی مانند: ارائه چک های مسافرتی، ارز خارجی، تهیه پاسپورت و ویزا و بیمه سفر را هم ارائه می دهد. آژانس های مسافرتی خرده پا ناچاراً واسطه هایی هستند که روزنه فروش صنایع گردشگری و محصولات عمده به حساب می آیند. به همین سبب سرویس های ارائه شده توسط آنها به خودشان تعلق نداشته و نمی توانند محصولات و اطلاعات مسافرتی را ذخیره کنند. در عوض اطلاعات مسافرتی را به صورت بروشور، نشریه و یک سری داده ذخیره می کنند و توأم با عرضه این خدمات مشاوره های کارشناسانه گردشگری به افراد می دهند.
ICT با ارائه برنامه های به روز، قیمت ها و اطلاعات مربوط به ظرفیت خالی مکان ها ، به آژانس ها امکان تنظیم لحظه ای برنامه های سفری پیچیده را می دهند.
مقصد سفر الکترونیکی :
مقصد و مکان گردشگری در صنعت گردشگری دلیلی برای بودن است. این مکان ها نیاز به سفر کردن را ارضا می کند و جذابیت این مکان هاست که انگیزه بازدهی از آنها را ایجاد می کند. مقصد به عنوان مجموعه ای از محصولات، تسهیلات و سرویس هایی است که «مجموعه سرویس های گردشگری » یا « تجربه سفر» را در برمی گیرد، محسوب می شود. به عنوان مثال: پاریس به عنوان یک مکان سیاحتی جذابیت ها و ویژگی های ملموس (مثلاً جذابیت بومی، موزه ها، تئاترها و پارک ها) وجوه ناملموس (محیط، فرهنگ و هنر) زیادی را توأم با سرویس ها و تسهیلات گردشگری و منطقه ای (مثلاً هتل ها، رستوران ها) و دکه های اغذیه فروش، تاکسی ها ، مترو و سایر وسائل حمل ونقل عمومی) را به همراه دارد. تمام این جنبه ها توأم با هم تصویر و محصول مکان سیاحتی مذکور را تداعی می کنند.
مکان های سیاحتی، مسافرین را از فواصل یا مسافت های دور از بازار ارائه شان جذب می کنند. بنابراین نیاز به ارسال اطلاعات جهانی با نیاز مشتری به اطلاعات صحیح بیشتر روز به روز افزایش می یابد. همچنین مسافرین نیز پیش از حرکت و در طول سفر، خواهان اطلاعات جامعی از منطقه، تسهیلات، جذابیت ها و فعالیتها هستند. همه این ها عواملی هستند که اهمیت استفاده از ICT را در این زمینه بیش از پیش نمایان می سازند. (وظیفه دوست، یاری، نشریه مدیریت ، شماره ۱۱۹-۱۲۰)
بخش دوم :
گردشگر و گردشگری (توریست و توریسم) :
به طور کلی، مفهوم گردشگری و جهانگردی با مفاهیمی چون سیر و سفر، گذرانیدن اوقات فراغت، تفریح و تفرج ومهمانداری در آمیخه است و گاهی نیز از جهانگردی، مفهوم خاص آن که سیاحان نام آور ، طلیعه داران آن بوده اند، به ذهن متبادر می شود. به طور کلی جهانگردی و سیاحت رامی توان سفر و سیر و گردش در روی زمین و از شهری به شهری رفتن و مسافرت در آفاق تعریف کرده یا آن را در اقطار عالم سفر کردن به منظور شناخت و آگاهی دانست. اما در حوزه مطالعات علمی، تعاریف دقیق تری از گردشگری و جهانگردی ارائه شده است که به برخی از آنها اشاره می شود.
در یکی از نخستین کتاب هایی که در سال ۱۹۳۳ م ، درباره جهانگردی انتشار یافت، جهانگرد یا گردشگر فردی در نظر گرفته شده است که دارای دو ویژگی باشد: اول آنکه از محل اقامت خود برای مدتی کم تر از یک سال دور شده باشد؛ دوم آن که در محل جدید، کسب درآمد نکند. در سال ۱۹۳۶م، در کتاب صنعت جهانگردی ، گردشگر به عنوان فردی تعریف شده است که با هدف و کاری غیر از آنچه در وطن خود دارد، به کشور دیگری وارد شود و در آنجا بخشی از درآمد خود را هزینه کند. برای آنکه فرد گردشگر به شمار آید، باید از محل سکونت خود خارج شود و در محل جدید، حداقل یک شبانه روز اقامت گزیند. البته منظور گردشگر از سفر نیز مهم است، زیرا کسانی که به دلایل شغلی سفر می کنند و از این طریق کسب درآمد می کنند (مانند رانندگان اتوبوس های بین شهری، مهمانداران هواپیما و صاحبان مشاغل مشابه گردشگر محسوب نمی‌شوند.)
به طور کلی، برای آن که یک سفر، گردشگری به شمار آید، باید برای برآورده ساختن دست کم، یکی از سه هدف زیر انجام شود:
۱- تفریح و سرگرمی
۲- دیدن دوستان و بستگان
۳- اهداف کاری و مطالعاتی.
البته هدف های دیگری مانند زیارت اماکن مقدس، سفر به چشمه های آبگرم به منظور معالجه و حفظ سلامتی، و سفرهایی به منظور انجام ورزشهایی مانند اسکی و کوهنوردی را هم می توان از سفرهای گردشگری به شمار آورد. اگر مسافری برای انجام کاری به مقصدی سفر کند و در آن مقصد به او دستمزدی پرداخت شود، او گردشگر به شمار نمی آید، اما اگر خود وی به سازمانی که او را به این سفر فرستاده است ، هزینه های او را بپردازد، این فرد گردشگر محسوب می شود.
حال که تعاریفی از گردشگر ارائه شد، به تعریف گردشگری می پردازیم. در یک تعریف کلی، گردشگری به سفر کوتاه مدت و موقتی گردشگر با هدف سیر و سیاحت ، به منطقه ای خارج از محل سکونت و کار خود گفته می شود. نکته مهمی که در این تعریف آمده است ، دور شدن افراد از محل کارو اقامت دایم خود، کوتاه و موقتی بودن سفر و انجام فعالیت هایی مانند بازدید ، سرگرمی و تفریح در مدت سفر است. از جنبه اقتصادی نیز گردشگری ، نشان دهنده انتقال قدرت خرید از یک منطقه به منطقه دیگر است.
در تعریفی دیگر، گردشگری،نهادی در نظر گرفته شده است که انسان برای غنی ساختن و معنی بخشیدن به زندگی خود از آن بهره می جوید. برخی از کارشناسان ، گردشگری را شامل سه مرحله جدا شدن از یک جامعه، گذر از آن، و انتقال به جامعه دیگر و در آمیختن با آن دانسته اند. (الوانی، پیروزبخت، ۱۳۸۵: ۷۱-۶۹)
سیر و سیاحت در نگرش اعتقادی:
قرآن تنها کتابی است که در تمامی زمینه ها و نیازهای فردی و اجتماعی انسان، مطالبی دارد. آیات متعددی در مورد سیر و سیاحت وجود دارد که بیشتر با هدف خداشناسی، خودسازی، اطلاع از سرنوشت اقوام گذشته و عبرت آموزی در راستای تعبد و رسیدن به کمال انسانی است. به عنوان نمونه خداوند در آیه:
« أَفَلَمْ یَسِیرُوا فِی الْأَرْضِ فَتَکُونَ لَهُمْ قُلُوبٌ یَعْقِلُونَ بِهَا …» (سوره حج، آیه ۴۶)
سیر و سیاحت را سبب تعقل و اندیشه و بالا رفتن سطح آگاهی و بینش انسان دانسته، یعنی همان عنصری که بی تردید، سنگ بنا و شالوده رشد و توسعه زندگی انسان در ابعاد گوناگون فرهنگی، سیاسی ، اقتصادی و … است. (جمعی از نویسندگان مجله فقه، ۱۳۸۸: ۳۰)
سطوح اصلی صنعت جهانگردی :
همانگونه که در شکل (۸-۲) نمایش داده شده است ، به جهانگردی می توان در سطه سطح نگریست.
سطح اول
سیاست های جهانگردی وچارچوب استراتژی ، دستگاه دولتی متولی جهانگردی
سطح دوم
هتل ها، اسکان ، پذیرایی (تهیه و ارائه غذا)، جاذبه ها، حمل ونقل
