• متناسب با سیستمهای کشت حفظ صرفهجویی در خاک است.
  • ریسک پایین صدمه به محصول
  • در مدیریت مقاومت به علف هرز مهم است.
    • پتانسیل پایین برای رانش.

      • ( اینجا فقط تکه ای از متن فایل پایان نامه درج شده است. برای خرید متن کامل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. )

در اواخر دههی ۱۹۸۰ محققان ایجاد تومورهای زیاد را در یکی از گونه های موش (Dawley Sprague) در زمان قرار گرفتن در معرض سطوح بالای آترازین مییابند. [۵۴]
بر اساس تحقیق با موش اسپراگوداولی [۱۵]آترازین به عنوان یک ” کارسنیوژن انسانی ممکن (دسته ی C) ” دستهبندی شد. [۵۴]
اوائل دههی ۱۹۹۰ به خاطر پذیرش گستردهی آترازین در کشاورزی میدوست، برنامههای مدیریتی برای به حداقل رساندن قرارگرفتن در معرض آبزمینی و منابع آبسطحی توسعه پیدا کردند.ترکیبی از تغییر در روش های پرورشی ( نسبت های کاربرد و زمانبندی، نواحی بافر حول منابع آب و غیره) و افزایش در کشت حفاظتی منجر به کاهش قابل توجهی در تعداد ردیابی آترازین در منابع آب شد. در مطالعهای توسط بررسی ژئولوژیک آمریکا (USGS)، سطوح آترازین در ۵۳ نهر غربی – مرکزی (پس از کاربردهای چشمه) در حدود ۴۷ درصد بین سال های ۹۰- ۱۹۸۹ و ۹۵ – ۱۹۹۴ کاهش پیدا کرد. کاهش روند سطوح آترازین در آب امروزه ادامه دارد. [۵۴]
در ژوئن ۲۰۰۰ گروه مشاوره EPA علمی به توصیهی دستهبندی مجددآترازین به عنوان ” عدم احتمال ” ایجاد سرطان در انسانها،گروه مشاوره علمی EPA ویژه تعیینکرد که تأثیر تومورهای افزایش یافته و منحصرا مشاهده شده اسپراگو داولی [۱۶]ربطی به انسانها نداشتهاست و توصیهکرد که آترازین به عنوان ” عدم احتمال به عنوان یک کارسینوژن انسانی ” دستهبندی می شود. این حاکی از قانونمندی در سال ۱۹۹۸ توسط آژانس بین المللی سازمان سلامت جهانی برای تحقیق در سرطان ( IARC ) میباشد که آترازین را مجددا به عنوان ” غیر قابل دستهبندی شدن به عنوان حاوی کارسینوژن در انسانها ” دستهبندی کردهاست. مرورهای تنظیمی در استرالیا و اتحادیه ی اروپا هم، سالم بودن آترازین برای انسانها و محیط را مورد حمایت قرار میدهند. [۵۴]
۱۹ ژانویه ۲۰۰۱ ارزیابی ریسک ابتدایی سلامت انسانی EPA منتشر شد. ارزیابی ریسک ابتدایی سلامت انسانی منتشر شده توسط EPA نکاتی چند در مورد سلامت آفتکشهای آترازین را مستند ساخت. بر اساس توصیههای گروه مشاوره علمی، EPA ، آترازین را با ” عدم احتمال به عنوان کارسینوژن انسانی، مجددا دسته بندی کرد ” . یک دوره نظرات عمومی ۶۰ روزه در ادامه آمد که نظرات صنعت کشاورزی، کشاورزان، دانشمندان و فعالان جمع آوری شد.[۵۴]
۲۶ سپتامبر ۲۰۰۱ ارزیابی ریسک ابتدایی اقتصادی EPA منتشر شد. ارزیابی ریسک ابتدایی اقتصادی منتشر شده توسط EPA، چند نکته ی مهم در مورد سلامت آفت کش های آترازین را مستند ساخت. یک دوره نظرات ۶۰ روزه در ادامه آمد که در آن هر دو نظرات حمایتی از صنعت کشاورزی و نکات گروه های محیطی جمع آوری شدند. [۵۴]
۱۶ آوریل ۲۰۰۲ مختصر نامهی فنی EPA این گردهمایی عمومی که در آن دانشمندان EPA به ارائه ارزیابی دوره شدهی ریسک خود برای آفتکشهای آترازین پرداختند، یک دوره نظرات عمومی ۶۰ روزهی نهایی در مورد ارزیابیهای ریسک آترازین را آغاز کرد. مرورهای مطلوب EPA ، اساس تصمیم شایستگی ثبت مجدد مقدماتی (IRED) شد. [۵۴]
۵ ژولای ۲۰۰۲ دورهی نظرات عمومی در مورد ارزیابی ریسک پایان میپذیرد. EPA نظرات نهایی ورودی در مورد ارزیابی های ریسک و پیشنویسهای تصمیم شایستگی ثبت مجدد را دریافت میکند. [۵۴]
۳ آگوست ۲۰۰۲ تاریخ انتشار اصلی برای سند شایستگی ثبت مقدماتی EPA، RED آترازین را با نقل منابع نامناسب برای اجازهی رسیدن به خط مرده ۳ آگوست ۲۰۰۲ به تأخیر انداخت. [۵۴]
۳۱ ژانویه ۲۰۰۳ EPA به تکمیل IRED پرداخته و در محتوا به مختصر سازی سازندگان و سهامداران میپردازدEPA توصیهها را در IRED آتی طراحی میکند. شامل پایش افزایش یافته و مدیریت مداوم آب پخشانها در مناطقی که آترازین، بیشترین استفاده رادارد. [۵۴]
۲۸ فوریه ۲۰۰۳ IRED برای نظرات عمومی ۶۰ روزه در ثبت فدرالی منتشر میشود IRED تکمیل ارزیابی ریسک انبوه سلامت انسانی برای استفادههای کنونی آترازین و ارزیابی ریسک اکولوژِک ( به جز مورد اشاره شده در بالا) را تعیین میکند . [۵۴]
۲۰- ۱۷ ژوئن ۲۰۰۳ جلسهی گروه مشاوره علمیSAP) EPA ) گروه خارجی به ارزشیابی موضوع اثرات بالقوه آترازین بر دوزیستان پرداخته است. هیچ شواهد قطعیای وجود نداشت و راهنماییها برای تحقیق آتی مقررشدند. [۵۴]
۱۷ ژولای ۲۰۰۳ جلسهی EPA SAP گروه خارجی داده های اپیدمیولوژیک را برای آترازین و سرطان در نظر میگیرد. سوگیری سطحی PSA نقش کلیدی را ایفا میکند. [۵۴]
۳۱ اکتبر ۲۰۰۳ IRED اصلاحشده ارائهشد. IRED دوره شده حاوی نتایج و توصیهها از جلسات SAP، در ژوئن ۲۰۰۳ و ژولای ۲۰۰۳ میباشد. که به ارائه چراغ سبزی برای ثبت مجدد آترازین می پردازد. [۵۴]
۲۱ ژوئن ۲۰۰۶ ارزیابی ریسک افزایشی تریازین ارائه شد EPA بیان میدارد که ریسکهای افزایشی همراه با آفتکشهای تریازین حامل ” صدمهای نیست که برای جمعیت عمومی آمریکا، نوزادان، کودکان یا سایر مصرف کنندگان نتیجه شود ” . تمام تولرانسها، استاندارد سلامت را برآورده میسازند. [۵۴]
۲۱ سپتامبر ۲۰۰۷ EPA به صدور مقالهی سفید در آخرین تحقیق دوزیستان میپردازد که با بهره گرفتن از پروتوکل تصویب شدهی EPA هدایت گردیدهاست EPA بیان می کند : ” بر اساس نتایج منفی این مطالعات، آژانس نتیجه میگیرد که رد فرضیه فرمولبندی شده در SAP 2003 منطقیاست که قرارگرفتن در معرض آترازین میتواند به توسعهی اندام تولید مثل دوزیستان اثر بگذارد. آژانس در این زمان بر این باور است که هیچ دلیل قانع کنندهای برای تأکید بر آزمایش بیشتر باتوجه به اثرات بالقوه آترازین بر توسعهی اندام تولید مثل دوزیستان وجود ندارد “.[۵۴]
اکتبر ۲۰۰۷ FIFRA SAP مستقل جلسهی گروه مشاورهی علمی برای مرور، نظر دادن جلسه میگذارد. ( آخرین تحقیق آترازین درباره ی دوزیستان).[۵۴]
دسامبر ۲۰۰۷ جلسهی گروه مشاورهی علمی FIFRA SAP مستقل برای مرور، نظر دادن در برنامهی پایش اکولوژیک آترازین جلسه میگذارد.[۵۴]
آترازین یکی از گستردهترین و بحثبرانگیز ترین آفتکشها در دنیاست. کشاورزان، کارگران مراقبت از چمن و باغبانان از آترازین هم برای جلوگیری از رویش علف های هرز برگپهن قبل از روئیدهشدن از زمین و هم برای کشتن علفهای هرزی روئیدهاند، استفاده میکنند. این مادهی شیمیایی ارزان است و چون یک آفتکش پیش ظهور است، مانع رقابت علفهای هرز با محصولات از زمان شروع فصل رویش میگردد. برآورد میشود که آترازین میتواند بارهای محصولی را تا شش درصد افزایشدهد. آترازین همچنین در سیستمهای کشت حفاظتی برای کنترل علف های هرز و کاهش فرسایش خاک استفاده شدهاست.
همانند اواخر سال ۲۰۰۲، برآورد شد که آترازین معمولترین آفتکش مورد استفاده در دنیا با کاربردهایی در ۸۰ کشور بوده است. اما مطالعات آن زمان نشان دادند که آترازین در زمین در آب حل شده و درمنابع آب نوشیدنی زیرزمینی در سراسر دنیا حل شدهاست.
اتحادیهی اروپا، تمام استفادههای آترازین را به خاطر آلودگی پایدار درآب زمین در سال ۲۰۰۴ قدغن کرده است.
در مناطق دیگر، آترازین به طور مداوم، حداقل تا آخرین سالهای دههی ۲۰۰۰ استفاده می شود. در سال ۲۰۰۵، کشاورزان نبراسکا[۱۷]، آترازین را برای ۷۷ درصد جریبهای ذرت در آن ایالت به کار بردهاند. که جدیدترین سال گزارش شده در فایل ادارهی لینکولن [۱۸]از خدمات آمار کشاورزی ملی است. در طی همین دورهی زمانی، محصولات ارگانیم اصلاحشده از نظر ژنتیکی (GMO) بر میدوست آمریکایی غلبه کردهاند. مطابق با USDA، در سال ۲۰۰۸، ۹۲ درصد باقلاهای کشت شده در آمریکا انواع GMO بودند. نبراسکا و داکوتا [۱۹]جنوبی، دو ایالت با بیشترین درصد، هر کدام ۹۷ درصد بوده اند. ذرت اصلاح شده از نظر ژنتیکی در ۸۰ درصد مزارع آمریکا در سال ۲۰۰۸ کاشت شد. مجدداٌ کشاورزان حرفه ای در میدوست هم همین راه را رهبری کردند. کشاورزان Nebraska، ۸۶ درصد ذرت GMO را کاشتند در حالیکه Dakota جنوبی، لیست ایالات را به ۹۵ درصد ذرت GMO کاهش دادند. استفاده از محصولات GMO به ویژه انواع Roundup Ready ممکن است به این معنی باشد که کشاورزان به عنوان دفاع اولیهشان در مقابل علفها از آترازین به رانداپ [۲۰]رویآوردند.
فشار دیگر در مقابل آترازین این است که مطالعات علمی نشان میدهند که این مادهی شیمیایی ممکن است برای انسانها و دیگر گونه ها به خصوص در حوزهی سلامت تولید مثل، خطرناک باشد. در سال ۲۰۰۳ شش مطالعه وجود داشت که نشان داد قورباغههای در معرض آترازین از زمین های کشاورزی اطراف،اختلالات جنسی شان توسعه پیدا کرده است. برخی گونه ها به توسعهی آزمایشات و تخمدانهای متعددی پرداختهاند. نرها در مطالعات دیگر، هرمافرودیت بودهاند.
آژانس حفاظت محیطی در طی وزارت بوش مطالعات را بررسی کرده، آن ها را در مقابل دیگر مطالعات ارزیابیکرده و سلامت این آفتکش را در استفاده اعلام کرد. اما به سازندهی شرکت سوئیسی سیگنتا [۲۱]برای پایش چاه های آب در چند حوزهی شهرستان نیاز داشت.آن نتایج نشان دادند که سطوح کلی آترازین پایین بودهاند اما در چند چاه، سطح ذرت دارای آترازین در شهرستان در طی بهار و تابستان خوشه زد.
برخی رؤسای محلی از این خوشه ها آگاهی دارند. مثلا رؤسای آب در Lincoln، Nebraska به طور روتین چاه های آبدهنده در نگه دارندههای منبع آب شهرها در هر فصل بهار در زمانی که از به کارگیری آترازین متوسط کشاورزان باخبر بودند، بستند.
در دیگر بخشهای کشور، رؤسای محلی از خوشه ها در سطوح آترازین آگاهی نداشتند. پس از اینکه مطالعات به روی قورباغه این موضوع را شکل داد، محققان دیگر شروع به مشاهدهی آترازین و اثرات آن بر انسان ها کردند. مطالعات اپیدمیولوژیک و حیوانی در سال ۲۰۰۹ نشان دادند که سطوح بالای آترازین در طی دوره های خاص بارداری میتواند منجر به نقوص بیشتر در زمان تولد، وزن پایین بیشتر در زمان تولد، مشکلات قاعدگی و حتی احتمال مشکوک به سرطان برای انسان های در زندگی پس از تولد شود.
آترازین یکی از گسترده ترین آفتکشهای مورد استفاده در کشاورزی آمریکا و استرالیاست.[۵۵,۵۶] در اتحادیهی اروپا در سال ۲۰۰۴ بخاطر آلودگی پایدار آب زمین قدغن شد [۵۷] همانند سال ۲۰۰۱ آترازین معمولترین آفتکش آلودهکنندهی آب آشامیدنی در ایالات متحده بود.[۵۸] مطالعات پیشنهاد میدهند که یک تجزیه کننده اندوکرین است. عاملی که می تواند سیستم هورمونی طبیعی در حیوانات را تغییر دهد.[۵۹,۶۰]
در سال ۲۰۰۶، آژانس حفاظت محیطی آمریکا((EPA بیان داشت که ریسکهای همراه با مازاد این آفت کشها حاوی قطعیت منطقی از عدم صدمه است و در سال ۲۰۰۷، EPA بیان داشت که آترازین تأثیر معکوسی بر توسعهی جنسی دوزیستان نداشته و هیچ آزمایش بیشتری تضمین نشد.EPA [61,62] مروری جدید در سال ۲۰۰۹ را گشود که نتیجه گرفت که پایهی علمی آژانس برای تنظیم آترازین قدرتمند بوده و اطمینان بخش جلوگیری از سطوح معرضی است که میتوانند منجر به آثار تولید مثلی در انسانها شود.[۶۳]
البته مرور EPA مورد انتقاد قرارگرفته و سلامت آترازین بحث برانگیز باقی میماند. [۵۵,۶۰,۶۴,۶۵]
در حیوانات شامل انسان ها، سیستم اندوکرین، هدف اصلی آترازین است. EPA آمریکا میگوید: “بنابراین مطالعات نشانمیدهند که آترازین یک بههم زنندهی اندوکرین است”.[۵۹]مطابق یا خلاصهی شیمیایی EPA آمریکا، ضمنیات قطع اندوکرین موجود برای سلامت کودکان مرتبط با اثرات در طی حاملگی و در طی توسعهی جنسی هستند. ریسکهای افزایش یافته برای تحویل پیشترم و تأخیر رشد intrauterine همراه با قرارگرفتن در معرض آترازین بودهاست. قرارگرفتن در معرض آترازین، منجر به تأخیر یا تغییر درتوسعهی بلوغ در مطالعات حیوانی آزمایشی نشان داده شدهاست. [۵۹]
در آگوست ۲۰۰۹، ریسکهای آترازین در صفحه ی ۱ مقاله ی نیویورک تایمز به عنوان علت بالقوه نواقص در زمان تولد، وزن پایین در زمان تولد و مشکلات قاعدگی در زمان مصرف شدن درغلظت های زیر استاندارد فدرالی بحث شدهاند. [۶۵]
آترازین نشان دادهاست که EPA در حال چشم پوشی از آلودگی آترازین در آب سطحی و نوشیدنی در ایالات متحدهی مرکزی است. نتایج تحقیق از مطالعهی سلامت کشاورزی مؤسسهی مرکز ملی آمریکا منتشرشده در سال ۲۰۱۱ نتیجه گرفته است که ” هیچ شواهد پایداری از اجماع بین استفاده از آترازین و محل سرطان وجود نداشته است “. این مطالعه، ۵۷۳۱۰ به کار برندهی آفتکش مجاز در طی ۱۳ سال را پیگیری کرد. EPA هم در سال ۲۰۰۰ تعیین کرد که ” آترازین احتمال ایجاد سرطان در انسانها را ندارد “.
یک مطالعه ی اپیدمیولوژیک در سال ۲۰۱۲ نشان داد زمانی که نواحی تگزاز با بالاترین سطوح آترازین استفاده شده در محصولات کشاورزی زندگی کردهاند، ۸۰ برابر احتمال بیشتری برای تولد نوزادانی با choanal atresia و stenosis را در مقایسه با زنانی که در نواحی دارای پایین ترین سطوح زندگی کرده اند، داشته اند.
در سال ۲۰۰۶، آژانس حفاظت محیطی آمریکا (EPA) بیان داشت که ” ریسکهای همراه با مازاد این آپ، حاوی قطعیتی منطقی از عدم صدمه میباشند” و در سال ۲۰۰۷، EPA بیان داشت که آترازین اثر معکوسی بر توسعهی جنسی دوزیستان نداشته و هیچ آزمایش بیشتری هشدار داده نشد.[۶۱,۶۲] EPA مروری جدید در سال ۲۰۰۹ را گشود که نتیجه گرفت ” پایه های علمی آژانس برای تنظیم آترازین آن قدرتمند بوده و تضمین کنندهی جلوگیری از سطوح معرضی هستند که میتوانند منجر به اثرات تولید مثلی در انسانها شوند “. [۶۳]
با توجه به اهمیت اندازه گیری این ماده در محیط آلوده شده آب و پسابها و با توجه به اینکه تاکنون بنا بر تحقیقات ما، هیچ گونه حسگر تشخیص و اندازه گیری آترازین طراحی نگردیده است. لذا در این کار تحقیقاتی یک الکترود طلای اصلاح شده پایه پلیمری و حساس به آترازین به عنوان یک حسگر الکتروشیمیایی جهت اندازه گیری در آب و پسابها طراحی نماییم.
فصل دوم
روش اجرای تحقیق
۲-۱مقدمه
هدف این پژوهش ساخت حسگر الکتروشیمیایی است که وجود سم آترازین را در آب و پسابها تشخیص میدهد. از اینرو در این فصل ابتدا ساختار شیمیایی آترازین، تاثیرات منفی این سم بر روی انسان، محیط زیست، حیوانات، راه های انتقال آلودگی به محیط های غیرهدف وتمهیدات برای کاهش زیان استفاده از آن بررسی شدهاست، سپس دستگاه اتولب و مواد و روشهایی که برای ساخت حسگر استفاده میشوند معرفی شدهاند.
۲-۲معرفی سم آترازین
آترازین(۲- کلرو ۴ – میتیل آمین – ۶ ایزو پروپیل آمینو – ۱و ۳ و ۵ – تریازین)یک علفکش انتخابی متعلق به خانواده s تریازینها بوده که در ساختار شیمیاییاش یک حلقه آروماتیک هگزامریک و متقارن که به وسیله سه اتم کربن و سه اتم نیتروژن تشکیل شده است. (تصویر ۱ ) یک ماده شیمیایی با منشا انسانی بود که در سر تاسر جهان به عنوان علفکش استفاده میشود که با مقدار مصرف سالیانه جهانی ۱۱۱۰۰۰ تن برآورد شده است. آلودگی آبهای سطحی بوسیله آترازین یک نگرانی است بخاطر اینکه آلودگی منبع غیر نقطه ایی از فعالیت های کشاورزی منجر به افت جریان آب پایین دست به دلیل افت روان آب خاک مواد غذایی و آفت کش هاست.هر چند چه عوامل فراوانی بر جا به جایی آفت کش ها در اراضی کشاورزی اثر گذاشته است . افت خروجی سالیانه آترازین ۵% از مقدار اولیه برآورد شده است. این علف کش ریز آلاینده رکاستیرانت را برای متابولیسم میکروبی است.با مقادیر نیمه عمر در خاک که دامنه ایی از چند روز تا چند ماه بستگی به شرایط منطقه ایی و سابقه کار قبلی دارد و مقادیر نیمه عمر بالای ۱۰۰ روز در آب شیرین را دارد.]۶۶[
شکل ۲- ۱: ساختار شیمیایی آترازین
۲-۳تجزیه زیستی آترازین
آترازین به دلیل حلال بودن در آب جز مواد با دوام ملاحظه شده (۳۳ mg / L در ۲۰ ) و همچنین به خاطر ضریب خرد شدگی پایین ( kd = 3.7 L / Kg ) میباشد.اگر چه مواد هالوژن میتیل تیواتر و N – آلکیل در حلقه S – تریازین از این گروه از علف کش ها متابولیسم میکروبی آنرا مانع میگردد. ]۶۶[
۲-۳-۱بررسی رابطه بین آترازین وآب آشامیدنی
هدف این بخش رابطه بررسی وجود تاثیر منفی آترازین روی آب است. به علت اینکه آترازین در امریکا به طور گسترده به مصرف میرسد وسالانه بین۲.۱ تا۲میلیون از زمینهای غلات و ذرت بوسیله این علف کش متداول سمپاشی می شود بنابر این وجود ارتباط بین آب آشامیدنی و آترازین اثبات شده است. پس از اینکه آترازین سم پاشی شده میزان عملکرد آن بوسیله میکروبهایی که درون خاک موجود می باشند واز آن به عنوان منبع انرژی استفاده می کنند کاهش می یابد و با بهره گرفتن از آب تجزیه می شوند .میزان زمانی که آترازین در سطح بالایی خاک وتحت شرایط هوای گرم و نمناک میتواند به عنوان علف کش عمل کند ۶۰ روز است که این نیمه عمر نسبت به سایر علفکشها قابل توجه است. آترازین معمولا درخاک کندتر اثر خود را از دست می دهد وباعث آلودگی آب می شود و به خاطر گستردگی منابع زیر زمینی آلودگی آب توسط آترازین مهم است. .EPAیا سازمان حفاظت محیط زیست میزان آترازین موجود در آب سالم آشامیدنی را۱۵۰ ppb برای یک استاندارد جهانی در نظر گرفت .اگر میزان آترازین کمتر از این مقدار باشد آب آشامیدنی سالم است ولی اخیرا این سازمان میزان آترازین را تا مقدار ۳ ppb کاهش داده است . هم اکنون برخی از آبهای زیر زمینی در منطقه کانکاس امریکا بیش از این مقدار آترازین در خود دارند این در حالی است که در منطقه شرق این قسمت مهمترین منبع آب های زیر زمینی و سطحی است و همین امر باعث افزایش نگرانیها در مورد استفاده از آترازین شده است.]۶۷[
۲-۳-۲اثرات زیست‌ محیطی علفکشها
در طی پنجاه سال گذشته، آفتکشها جزء ضروری دنیای کشاورزی بوده اند. گرچه تقاضا برای تولید و توزیع آفتکش که باعث افزایش بهبود کیفیت و کارایی کشاورزی می شود محرز است، ولی احتمال بکارگیری نابجا و غیر معقول، بسیار زیاد می باشد. یکی از مهمترین نکات سازمان بهداشت جهانی، مسئله آفتکشها میباشد. افزایش جمعیت و بدنبال آن افزایش مصرف مواد غذایی، بویژه محصولات کشاورزی، کشاورزان را بر آن داشته است که میزان محصولات خود را افزایش دهند. افزایش کشت محصولات متعاقباٌ افزایش سموم آفتکش را به همراه داشته است. به دلیل بی توجهی کشاورزان در مصرف سموم، ریزشهای جوی و چندین عامل دیگر سموم کشاورزی وارد آب رودخانه ها و دریاها می شوند. تا دیروز زندگی بشر مملو از ترس از بلایایی جهان گستر چون وبا، حصبه ، تیفوس و طاعون بود ، اکنون خوشبختانه این بیماریهای مهلک که روزی همه جاگیر بودند با پیشرفت دانش پزشکی و رعایت اصول بهداشتی دیگر موجب نگرانی نیستند. امروز ما نگران صدمات متفاوتی هستیم که در محیط زیست ما در کمین نشسته‌اند صدماتی که محصول پیدایش و تکوین شیوه زندگی جدید خود بشر هستند، نمونه‌اش پیدایش همین آفت کش‌های قوی است امروزه مشکلات اقتصادی و زیست محیطی ناشی از مصرف بی رویه علفکش‌ها بر کسی پوشیده نیست. هزینه‌های سرسام‌آور کشف و تولید، مسمومیت سنجی و ثبت علفکشها از یک طرف، بروز بیماری‌های مختلف پوستی، گوارشی و تنفسی از طرف دیگر و نیز بروز مقاومت علفهای هرز به علفکشها و آلودگی منابع آبی و خالی و صدمه به حیات وحش، مشکلات را دوچندان نشان می‌دهند. اولین علفکش ثبت شده در ایران مربوط به سال ۱۳۴۷ می‌باشد و تاکنون ۷۰ علفکش از گروه‌های مختلف در کشور به ثبت رسیده است. سالانه بیش از ۲۵ میلیون کیلوگرم سموم کشاورزی در کشور مصرف می‌گردد که ۵/۴۰ درصد علفکش، ۷/۳۸ درصد حشره کش، ۲/۱۵ درصد قارچکش و ۶/۵ درصد سایر سموم می‌باشند.]۶۸[

موضوعات: بدون موضوع  لینک ثابت


فرم در حال بارگذاری ...